Mεταφράζει η Ελένη Κατσιώλη
Το διήγημα αυτό είναι από τη συλλογή Άνθρωποι της αυτοκρατορίας μας που αποτελείται από τέσσερις ενότητες. Λόγω του πολέμου και της εκκενώσεως της Μόσχας, η οικογένειά της Ουλίτσκαγια μετακινήθηκε στα μετόπισθεν, στη Μπασκιρία της ΕΣΣΔ, όπου και γεννήθηκε το 1943. Επέστρεψε μετά τον πόλεμο. Έχει μεταφραστεί σε 25 γλώσσες και έχει τιμηθεί με το βραβείο Μπούκερ. Η συγγραφέας έχει μεταφράσει και έργα από τα Μογγολικά.
**
Η Γιλιένα, η καλή μου θεία, πάντα γλιστράει από το δωμάτιό της καθώς φεύγω. Μεγάλο πρόσωπο, με ρυτίδες κατά μήκος και κατά πλάτος, σαν σταυρόλεξο. Χαμογελάει. Το αριστερό της χέρι είναι σηκωμένο, το δεξί είναι ριγμένο κάτω με την παλάμη του ελαφρά μαζεμένη προς τα μέσα, μετά το εγκεφαλικό.
-Πήγαινε, πήγαινε στην ευχή του Θεού! Άγγελος φύλακας να σε προστατεύει στο δρόμο!
Και με σταυρώνει μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο: σηκώνει το δεξί χέρι με το αριστερό.
Ο πρώτος ιερέας, ένας αυστηρός, στον οποίο απευθύνθηκε μετά την αρρώστια, δεν της επέτρεψε να σταυρώνει με το αριστερό, της είπε: «Για το σταυροκόπημα με το κακό χέρι χαίρονται οι δαίμονες». Ο δεύτερος, ένας καλοσυνάτος, της το επέτρεψε: «Να σταυρώνεις, όπως μπορείς». Αλλά ο τρίτος, ένας έξυπνος, της ζήτησε να του δείξει το ανάπηρο δεξιό χέρι, παρατήρησε ότι όλα τα δάχτυλα του ήταν μαζεμένα στη χούφτα και της είπε: «Μπορείς να σηκώσεις το δεξί χέρι με το αριστερό;»
-Μπορώ, -είπε η Γιλιένα.
Έτσι τώρα και σταυροκοπιέται, και σταυρώνει όλους τους δικούς της στο σπίτι με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο καλώντας τον Φύλακα άγγελο για τον δρόμο. Με τους άλλους δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει, όμως ο δικός μου Άγγελος είναι πάντα μαζί μου. Σε κάθε μου ταξίδι με προστατεύει και μου δείχνει τα ενδιαφέροντα και τα σημαντικά.
