photo © Στράτος Προύσαλης
Για ανύπαρκτα πάθη
μα και για λόγια που έμειναν μισά.
Για καθημερινά λάθη
γράφονται στίχοι σε ματωμένα χαρτιά.
Οι χαρές πριν γεννηθούν, λησμονιούνται κεi πέρα.
Το ψέμα στα χείλη Σου γεννιέται, έχει και σώμα και φωνή.
Βούβες μάσκες, τελειωμένη γιορτή, κρύα φιλιά στον άερα
Οι νεφέλες αποτραβιούνται, η ελπίδα μένει μόνη και τρανή.
H αλήθεια γυμνώνεται σκληρά
Φλόγα, σπαθί, και ένας υγρός τάφος σε περιμενει
Μια θηλιά στο λαιμό Σου κάποιος περνά
Και το τικ τακ του ρολογιού με τρελαίνει.
Ένα μισοτελειωμένο ποίημα μένει στα χείλη,
σαν προσευχή ή μια θεραπεία.
Με συντρόφεψαν πιστά οι φίλοι,
επαψα πια να σε κοιταώ με τόση λατρεία.
Μήτε θέμα ηθικής ή καλών τρόπων
η εκδίκηση χτυπά στα κρυφά
φιλοδοξίες τιποτένιων ανθρώπων.
Και το πεπρωμένο όλους μας κυβερνά.
