Τα τιμαλφή του έρωτα, ποίηση, Γιώργος Αποστόλου, εκδόσεις Ήτορ 2017
Στις μέρες μας, κυκλοφορούν πολλές ποιητικές συλλογές και ορισμένες από αυτές περιλαμβάνουν σχετικά μεγάλο αριθμό ποιημάτων. Όμως, όταν, βλέπουμε πολλά ποιήματα σε μια συλλογή, τότε, υποθέτουμε, πως όλο και κάτι δεν θα μας αρέσει, όλο και κάποιο ποίημα της συλλογής θα περισσεύει. Όμως, υπάρχουν και ποιητικές συλλογές, που παρά το πλήθος των ποιημάτων τους, καταφέρνουν να μας εντυπωσιάσουν, καθώς το κάθε ποίημα έχει κάτι να πει διαφορετικό από τα υπόλοιπα.
Μια τέτοια ποιητική συλλογή, όπου όλα της τα ποιήματα έχουν κάτι να πουν, είναι και το βιβλίο του Γιώργου Αποστόλου: «Τα τιμαλφή του έρωτα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις: «Ήτορ».
Αν κρίνουμε από τον τίτλο, θα υποθέσουμε ότι πρόκειται για ποίηση κυρίως ερωτική, αν και όπως θα δούμε παρακάτω, ο έρωτας δεν είναι το μόνο, που απασχολεί τον ποιητή. Ο έρωτας υπάρχει διάχυτος σε αρκετά ποιήματα, σε διάφορες εκφάνσεις. Για τον χαμένο έρωτα ο Γιώργος Αποστόλου θα γράψει: «Αφιλόξενη η νήσος των ματιών σου», για να αναρωτηθεί πιο μετά: «Πως ναυαγεί κανείς / χωρίς ταξίδι;», ενώ αλλού θα γράψει χαρακτηριστικά για «ένα σώμα που έπαψε να θυμάται.» Για τον ποιητή, ο έρωτας μπορεί να νικήσει έστω και για λίγο το χρόνο, όπως εκφράζεται στο ποίημα: «Ταυτότητα»: «Τα σώματα που κάποτε ερωτεύτηκαν / κοιτούν το Χρόνο στα μάτια. / Μέχρι να τον πείσουν.» Όμως, το ερωτικό στοιχείο υπάρχει και μεταφορικά στη συλλογή του Γιώργου Αποστόλου «Τα τιμαλφή του έρωτα» και το συναντάμε στον έρωτα ενός μοτοσικλετιστή με τη μηχανή του, αλλά και στη μνήμη, που παρομοιάζεται με απατημένη σύζυγο.
Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, ο έρωτας δεν είναι το μοναδικό στοιχείο της συλλογής. Ο Γιώργος Αποστόλου με το συγκλονιστικό ποίημα «Πορτρέτα», μας δείχνει με όμορφο και παραστατικό τρόπο, την προτίμησή του, σε ό,τι δεν είναι σοβαροφανές, ενώ το ποίημα «Όμορφα χέρια» είναι φόρος τιμής για τα παιδιά των φαναριών. Στο αλληγορικό ποίημα «Δελτίο καιρού» ο ποιητής θα διαπιστώσει: «πως δεν τα βάζει εύκολα κανείς με τον καιρό…», ενώ αλλού θα γράψει: «καλή είναι πάντα η αρχή / μα φονική / η αρχή του τέλους.»
Η ποιητική συλλογή του Γιώργου Αποστόλου είναι γραμμένη σε ελεύθερο στίχο, με έναν εσωτερικό ρυθμό, που πάλλεται από ζωντάνια, ενώ σε ορισμένα ποιήματα δεν λείπει το μέτρο, χωρίς, όμως, την παρουσία κάποιας ομοιοκαταληξίας. Το γλωσσικό ιδίωμα, που χρησιμοποιείται είναι χαρακτηριστικό, καθώς ο ποιητής συνδυάζει λέξεις και εκφράσεις της καθομιλουμένης, με λόγιες εκφράσεις, που δεν συνηθίζονται σήμερα. Ο ποιητής με την ίδια ευχέρεια, που χρησιμοποιεί τον ελεύθερο στίχο, χρησιμοποιεί και τον δεκαπεντασύλλαβο, όπως θα δούμε και στο μικρό δείγμα, που παραθέτουμε: «Και έβαψες τη συννεφιά / στο χρώμα της καρδιάς σου… / Πότε βαθύ χαρούμενο / πότε βαθύ θλιμμένο.»
Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή του Γιώργου Αποστόλου «Τα τιμαλφή του έρωτα» είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ποιητικό έργο και επειδή ένα καλό βιβλίο, μπορεί να μας κάνει, να ξεφύγουμε για λίγο από τα καθημερινά προβλήματα, θα επιθυμούσαμε κι άλλα τέτοια βιβλία από τον ποιητή, όπου το περιεχόμενό τους θα μπορεί, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο ποίημα «Το σχέδιο» να τελειώσουν τον πόνο μια και καλή.
Θεοχάρης Παπαδόπουλος
