photo © Στράτος Προύσαλης
Φώναζα μέχρι το πρωί
όμως όλα στη θέση τους
η πανσέληνος καμένη
πιο μαύρη απ’ τη θύμηση
το σώμα της εξατμισμένο
Πώς είναι δυνατόν εγώ
το τοπίο της γυμνότητας
να κοιτώ ένα πουκάμισο;
Τα ηχεία στη διαπασών
και οι ιοί στο μαξιλάρι
(το νου σας μην εκτεθούμε)
Ερχόταν κάθε Κυριακή
ο χαφιές με την περούκα
στην εκκλησία γρύλιζε
στο γήπεδο βωμολοχούσε
έψαχνε μια ηρωική έξοδο
- τζάμπα τόσα σεμινάρια; -
Δεν είμαι κουφάρι δέντρου
να μου κρεμάνε πάνω μου
της μοναξιάς τα κλοπιμαία
*Tελευταίο βιβλίο του Γιώργου Γκανέλη είναι η ποιητική συλλογή "Υπό το μηδέν" (εκδόσεις Στοχαστής 2017).
