Ονειρεύτηκα ότι η Σινέντ Ο’ Κόνορ συνομιλούσε με τον Σοπενχάουερ. «Άρθουρ», του είπε λυπημένη, «πεθύμησα ένα ταξίδι. Κάποτε γύριζα τον κόσμο αμέριμνη, χωρίς έγνοιες και φοβίες. Πεθύμησα ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, μακριά από’ δω, μακριά απ’ όλους, μα πιο πολύ μακριά από μένα… Η Σινέντ άρχισε να κλαίει, και ο φιλόσοφος, που συνήθως ήταν συνοφρυωμένος, λύγισε. Την αγκάλιασε στοργικά και της είπε λυπημένος: «Κλάψε κορίτσι μου! Κλάψε! Μόνο έτσι θα ξεθυμάνεις. Κάθε επιθυμία σ’ αυτή τη ζωή είναι ουσιαστικά πόνος κι όσο ανώτερο είναι ένα πλάσμα τόσο πιο πολύ υποφέρει…». Έσκυψε και τη φίλησε στο μάγουλο. Το όνειρο άρπαξε φωτιά κι εγώ διερωτήθηκα αν με τη δήλωση αυτή υπονοούσε και τον εαυτό του, μ’ αυτό το τελευταίο που της είπε για τα ανώτερα πλάσματα…
ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ-ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ
GLASSWORKS-PHILIP GLASS
Ο «γυάλινος» πρίγκηπας-εκφραστής του κινήματος του μινιμαλισμού στη μουσική, ο μιμητής του ύφους της κλασικής μουσικής, αλλά και εραστής του μεταμοντερνισμού, σ’ ένα απ’ τα πιο… προοδευτικά μουσικά άλμπουμ της δεκαετίας του '80. Ένα απ’ τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα τού Φίλιπ Γκλας που οι μουσικές του φόρμες αποπνέουν ευαισθησία και ρομαντισμό. Μια «διάφανη» ευαισθησία που φανερώνει το εύθραυστο υλικό της και τον τρόπο χρήσης των εκφραστικών της μέσων: πιάνο, φλάουτο, βιόλα, βιολοντσέλο, κορνέτο, κλαρινέτο, σαξόφωνο και συνθεσάιζερ. Τρόπος-άνοιγμα του Γκλας προς ένα ευρύτερο κοινό, για ένα άλμπουμ που θεωρήθηκε απ’ τους ειδήμονες εμπορικό και πιο… ευκολοχώνευτο για τις μάζες.
Καλή ακρόαση
