Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 37

"Η ένατη ώρα", του Πέτερ Χούχελ

Η ένατη ώρα, ποίηση, Πέτερ Χούχελ, μτφρ. Θεοδόσης Κοντάκης, εκδόσεις Βακχικόν 2017

Ανατολικό ποτάμι

Μην ψάχνεις για πέτρες
στο νερό πάνω απ’ τη λάσπη,
η βάρκα έφυγε,
το ποτάμι
δεν είναι πια σημαδεμένο
με δίχτυα και ψαροκόφινα. Το φυτίλι του ήλιου,
το κίτρινο λουλούδι του βάλτου σβησμένο μες στη βροχή.

Μόνο η ιτιά μαρτυρά,
στις ρίζες της
είναι κρυμμένα τα μυστικά των αλητών,
οι θλιβεροί τους θησαυροί,
το σκουριασμένο αγκίστρι,
ένα μπουκάλι γεμάτο άμμο,
ένα τενεκεδάκι δίχως πάτο
για να κρατάνε μέσα
συνομιλίες ξεχασμένες από καιρό.

Στα κλωνιά
οι άδειες φωλιές απ’ τις παπαδίτσες,
παπούτσια ελαφρά σαν πουλιά.
Κανείς δεν τα περνά, μαλακά
πάνω απ’ τα πόδια των παιδιών.

*

Συνάντηση

Το κλαψοπούλι,
η κόρη του χιονιού,
δαρμένη απ’ το νυχτερινό άνεμο

ριζώνει όμως
με τα νύχια
στα μουχλιασμένα, ξεφλουδισμένα τείχη

πρόσωπο ράμφος
μάτια στρογγυλά,
μάσκα ασάλευτη καρδιά
από φτερά λευκή φωτιά,
ανέγγιχτη από χρόνο και χώρο

παγερά φυσά η νύχτα
πάνω στο παλιό μετόχι,
στην αυλή τσούρμο χλωμό,
έλκηθρα, αποσκευές, φανάρια σκεπασμένα με χιόνι

θάνατος μέσα στα τσουκάλια,
δηλητήριο στα σταμνιά,
η διαθήκη καρφωμένη στο δοκάρι.

Το Κρυμμένο
κάτω απ’ τα νύχια των βράχων,
το άνοιγμα στη νύχτα,
η αγωνία του θανάτου
σαν τσουχτερό αλάτι μες στη σάρκα.

Ας κατεβούμε
με τη γλώσσα των αγγέλων
στα σπασμένα κεραμίδια της Βαβέλ.

*

Βλέμμα από χειμωνιάτικο παράθυρο

Ιτιές που μοιάζουν κεφάλια,
σκούπες που σαρώνουν την ομίχλη
καθώς γύρω τους χορεύει το χιόνι.
Οι κορμοί κι η δυστυχία
μεγαλώνουν σε μια νύχτα.
Όργανο των μετρήσεών μου
του πυρετού η καμπύλη.
Ποιος πηγαίνει κει πέρα δίχως φως,
δίχως στόμα,
σέρνοντας το δόκανο πάνω στον πάγο;
Του δάσους οι προφήτες,
οι ξεδοντιασμένες αλεπούδες,
παράμερα κάθονται μες στο σκοτάδι
με το βλέμμα στυλωμένο στη φωτιά.