Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 37

Γιάννης Στάνκογλου: "Δεν μπορώ να με φανταστώ σε άλλο επάγγελμα"

Συνέντευξη στη Χρυσάνθη Ιακώβου

Συναντήσαμε τον γνωστό ηθοποιό Γιάννη Στάνκογλου με αφορμή την παράσταση "Καλιγούλας" και την ταινία "American Square", όπου πρωταγωνιστεί.

Κύριε Στάνκογλου, η πιο πρόσφατη παράσταση σας είναι ο "Καλιγούλας", στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Πώς ήταν η εμπειρία;
Πολύ ωραία! Ο κόσμος την αγάπησε πολύ αυτήν την παράσταση. Πρόκειται βέβαια για ένα δύσκολο έργο και, για να είμαι ειλικρινής, δεν ήμουν σίγουρος για το πώς θα αντιδρούσε το κοινό. Παρατηρώ τελικά όμως ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να ακούσει πράγματα που θέτουν ζητήματα υπαρξιακά, φιλοσοφικά, που λένε αλήθειες με ουσιαστικό τρόπο. Και είμαι και εγώ πολύ χαρούμενος που μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω αυτό το έργο, γιατί είναι ένα από τα αγαπημένα μου, ήδη από τότε που ήμουν στη σχολή.

Σχετικά με αυτό που είπατε για τις ανάγκες του κοινού, προς τα πού θα λέγατε ότι στρέφεται ο κόσμος θεατρικά τα τελευταία χρόνια;
Ο κόσμος πηγαίνει θέατρο με μεγαλύτερη συχνότητα από ότι παλιότερα και έχει αποκτήσει και ένα κριτήριο αυστηρότερο και πιο υψηλού επιπέδου απέναντι στις παραστάσεις. Από την άλλη παρατηρούμε ότι και οι ίδιοι οι καλλιτέχνες δεν επιλέγουν τα εύκολα πράγματα, αλλά τα δύσκολα. Τα οποία εν τέλει τα έχει ανάγκη και ο κόσμος, αυτά που του θέτουν ερωτηματικά. Το ίδιο ακριβώς βλέπουμε να συμβαίνει και στον κινηματογράφο, γι' αυτό και οι ελληνικές ταινίες τελευταία τα πάνε τόσο καλά στο εξωτερικό. Ελπίζω αυτό να έχει και μια συνέχεια και να υπάρξει και μια βοήθεια από το κράτος. Πρέπει να αρχίσουμε να εξάγουμε τον πολιτισμό μας με κάποιον τρόπο, να μην περιμένουμε μόνο να έρθουν τουρίστες εδώ για να δούνε τα μνημεία μας και να πληρωθούμε.

Θέατρο, σινεμά ή τηλεόραση;
Το θέατρο είναι το σπίτι μου. Εκεί πιστεύω ότι εξελίσσομαι και ότι μαθαίνω πράγματα, δε μένω στάσιμος. Είναι και δική μου επιθυμία να αλλάζω από χρονιά σε χρονιά ρόλους και να μην κάνω τα ίδια πράγματα, να συνεργάζομαι και με άλλους ανθρώπους. Και το σινεμά μού αρέσει και όποτε μου δίνεται η ευκαιρία είναι μεγάλη μου χαρά, αλλά ο κινηματογράφος είναι, κατά κάποιον τρόπο, η ερωμένη… Από την τηλεόραση απέχω εδώ και εφτά-οχτώ χρόνια, με εξαίρεση μερικά guest που έκανα. Γίνονται κάποιες συζητήσεις για του χρόνου, αρκεί να είναι κάτι που θα μου αρέσει και θα με ενδιαφέρει.

Με βάση ποια κριτήρια διαλέγετε τους ρόλους σας;
Αναλόγως σε ποια κατάσταση είμαι και τι θα μου προτείνουν… Παίζουν ρόλο οι συνεργάτες και το ίδιο το έργο φυσικά -και κατά πόσο είναι διαφορετικό από αυτό που έχω κάνει την προηγούμενη χρονιά. Μου αρέσει η εναλλαγή, η μεταμόρφωση, γι' αυτό το λόγο κάνω αυτή τη δουλειά.

Και ποιον από όλους σας τους ρόλους αγαπήσατε περισσότερο;
Α, δεν μπορώ να πω, είναι πολύ δύσκολο να πω μόνο έναν, τους έχω αγαπήσει όλους. Και δεν είναι μόνο οι ρόλοι, πολύ περισσότερο είναι οι συνεργασίες: Μαρμαρινός, Καραθάνος, Γιάνναρης, Κούτρας, Μασκλαβάνου και τόσες άλλες…

Μετανιώνετε για πράγματα που έχετε κάνει στη δουλειά σας;
Συνήθως όχι… Ασφαλώς έχουν έρθει στιγμές που περίμενα κάτι άλλο και αυτό που έκανα δεν ήταν αυτό που ήθελα τελικά, αλλά το πάλεψα ώστε να μην εγκαταλείψω τη βάρκα… Πιστεύω ότι κάθε εμπειρία έχει κάτι να σου δώσει και δεν πρέπει να τα παρατάς.

Αν δε σας βλέπαμε στο επάγγελμα του ηθοποιού, πού θα μπορούσαμε να σας είχαμε δει;
Δεν ξέρω, ίσως σε πολλά πράγματα. Αλλά αγαπάω τόσο πολύ αυτό που κάνω που πλέον δεν μπορώ να με φανταστώ κάπου αλλού.

Τη νέα γενιά ηθοποιών πώς τη βρίσκετε;
Επειδή διδάσκω και στον Ίασμο εδώ και τρία χρόνια, βλέπω πολλά παιδιά που έχουν πολύ πάθος και δουλεύουν σκληρά. Και παρατηρώ ότι αυτή η γενιά έχει πιο σφαιρική παιδεία, δηλαδή φροντίζει για τα πάντα, και για το σώμα και για τη φωνή και για την κίνηση, δουλεύει πάνω σε όλα. Από εκεί και πέρα, τα πράγματα ως γνωστόν είναι δύσκολα, υπάρχουν πάρα πολλοί ηθοποιοί, γίνονται πολλές παραγωγές, που δεν ξέρω αν όλες αυτές είναι κερδοφόρες και αν αμείβονται όλοι αυτοί οι ηθοποιοί κι αν όντως ζούνε από αυτό που κάνουν. Παρόλ' αυτά, βλέπεις παιδιά που το αγαπούν, που προτιμούν να δουλεύουν κάπου αλλού και παράλληλα να ασχολούνται και με την ηθοποιία.

Τελικά τι μετράει περισσότερο σε αυτή τη δουλειά; Το ταλέντο; Οι δημόσιες σχέσεις;
Το ταλέντο είναι πέντε-δέκα, το πολύ είκοσι, τοις εκατό. Από εκεί και πέρα είναι η δουλειά. Πρέπει να δουλέψεις πολύ, να δουλέψεις με διαφορετικούς τρόπους, να είσαι ανοιχτός σε όλα και να έχεις εμπειρίες ζωής, να αγαπάς αυτό που κάνεις. Και παίζει ρόλο και η τύχη, αν μια δουλειά που θα κάνεις θα έχει επιτυχία και θα σου φέρει κι άλλη δουλειά αργότερα…

Τι θα θέλατε να κάνετε στο μέλλον που δεν έχετε κάνει ακόμα;
Πολλά! Μια τρελή κωμωδία, κείμενα του Μπέκετ που αγαπώ πολύ, μου αρέσει το "Έγκλημα και Τιμωρία" και θα ήθελα να παίξω τον Ρασκόλνικωφ… Ελπίζω στο μέλλον να τα καταφέρω!

Αυτή τη στιγμή παίζεται στο σινεμά η ταινία "Invisible" του Δημήτρη Αθανίτη, στην οποία πρωταγωνιστείτε. Τι άλλο ετοιμάζετε για το άμεσο μέλλον;
Εκτός από το "Invisible" που ταξιδεύει στις κινηματογραφικές λέσχες όλης της Ελλάδας, το Μάρτιο βγήκε στις αίθουσες και η ταινία "America square" του Γιάννη Σακαρίδη. Το καλοκαίρι θα είμαι πάλι στην παράσταση "Επτά επί Θήβας", η οποία θα ανεβεί στην Επίδαυρο και από εκεί θα περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα.