Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 37

"Μαθήματα γοητείας" -Άρθρο της Εύας Σταματοπούλου

photo © Στράτος Προύσαλης

1)    Πάντα κοιτάς αυτόν που σε φλερτάρει ευθεία μες στα μάτια, συνέχεια μέχρι να ολοκληρώσει. Αν δυσκολεύεσαι, αυτοσυγκεντρώσου σε κάτι άλλο, οτιδήποτε.
Οι απαντήσεις σου βγαίνουν έτοιμες από μόνες τους.
2)    Ποτέ δεν διακόπτεις το συνομιλητή σου, παρά μόνον εάν έχει ολοκληρώσει και ωστόσο μακρηγορεί, οπότε τον αντικρούεις, ή εάν παραβεί τους κανόνες και παύσει να σε ακούει.
3)    Δεν μασάς τα λόγια σου, δεν χρησιμοποιείς υπεκφυγές, χαριτολογήματα ή άλλες πλάγιες μεταφορικές οδούς όταν θέτεις ένα επιχείρημα και αναπτύσσεις ή θέτεις εσύ πρώτη τη θέση σου.
Τα ευφυολογήματα και οι μεταφορές έρχονται συνοδευτικά, είτε ως απάντηση σε «βολή» είτε ως απάντηση – «σχόλιο», μόνον όμως όταν δεν τερματίζει την κουβέντα.
4)    Παρακολουθείς τη σκέψη, τη λογική και τον ειρμό των επιχειρημάτων του συνομιλητή σου κοιτάζοντάς τον στα μάτια όταν και όσο εσύ θες. Από τις πρώτες κουβέντες και από την πρώτη ματιά έχεις καταλάβει με ποιον περίπου συνομιλείς, αλλά τον αφήνεις να εκτυλίξει τη σκέψη του σαν να είστε σε αμφιθέατρο ή σε πολιτική συζήτηση.
5)    Η αυτοσυγκέντρωσή σου πρέπει να έχει γερές βάσεις και να φτάσει στο αποκορύφωμά της τις στιγμές που ο συνομιλητής σου θα αποπειραθεί να προχωρήσει στο να ξεδιπλώσει τον ιστό των κολακειών του. Διατηρείς όσα θες να διατηρήσεις για τη γυναίκα μέσα σου, χαμογελάς δίχως να παραδίδεις στάλα από την προσοχή και την αυτοσυγκέντρωσή σου. Εάν σε βοηθάει, τη στιγμή που γίνεται η προσέγγιση, σε κάθε βήμα του συνομιλητή του, αντιπαραβάλλεις την πιθανή απάντηση – σχόλιο του πιο κοντινού ή αγαπημένου αντρικού προσώπου (πατέρας, αδερφός - επί το προτιμότερο λόγω ηλικιακής εγγύτητας, φίλος – straight, εάν θέλεις να δοκιμαστείς πραγματικά και να καλλιεργήσεις την τέχνη του φλερτ, gay, εάν επιθυμείς απλώς να συλλέξεις ίχνη-βάσεις γέλωτα για τις στιγμές ανόρθωσης των αδυνατισμένων ναρκισσιστικών σου στοιχείων) και, παίρνοντας δύναμη από τους φανταστικούς, νοερούς αυτούς διαλόγους είτε

Α) αντικρούεις – με βάση τους κώδικες και μόνο και τη λογική της συζήτησης, ακολουθώντας τη φυσική ροή του ευέλικτου γυναικείου εγκεφάλου
Είτε
Β) (για προχωρημένους)

Αντικρούεις – μόνο με την εμπειρική γνώση κατόπιν σκληρής προπόνησης – και ταυτόχρονα σχηματίζεις ένα σχέδιο (πρωτότυπο, καινούργιο, σεβόμενο πάντα την ατομικότητα και ιδιαιτερότητα του συνομιλητή)
ΠΑΝΤΑ μόνο με βάση τους κανόνες της συζήτησης
και τους κοινά αποδεκτούς κανόνες καλής γειτνίασης και συμπεριφοράς του εκάστοτε κοινωνικού χώρου (ποικίλλουν γαρ) και με τη βοήθεια της Λογικής
i)    είτε το προσαρμόζεις στην κουβέντα (ατυχές, συχνά, λόγω αναμενόμενου λογικού ελλείμματος κι αποκάλυψης «τρωτών» σημείων, χαρακτηρισμένης «γυναικείας ψυχοσύνθεσης»)
ii)    (για προχωρημένους, κατόπιν εξάσκησης και εμπιστοσύνης στη δύναμη του διαλέγεσθαι):

Στρέφεις την κουβέντα με
-    Διακριτικότητα ή/και
-    Αίσθηση ανωτερότητας ή και θριάμβου
προς αυτό. Προσοχή:
Ο κίνδυνος να μετατραπείς σε θεατή είναι τεράστιος κατόπιν τούτου.

Χρειάζονται μεγάλα αποθέματα αυτοσυγκέντρωσης (για αυτόν το λόγο, από τη στιγμή που θα σου επιτραπεί να λάβεις μια τέτοια λεπτή απόφαση, θα πρέπει να την συγκεντρώνεις αργά και σταθερά, δίχως να εγκαταλείπεις στιγμή την αίσθηση του αυτοελέγχου και την παρακολούθηση των εσωτερικών σου δρώμενων).
Το ζήτημα δεν είναι, φυσικά, να αποφύγεις τα αισθήματα ελισσόμενη, αλλά, πρωτίστως, να τα γευτείς προστατευμένη από τους μηχανισμούς αυτοκυριαρχίας και αυτοελέγχου σου, και να αφήσεις τον εαυτό σου να γλιστρήσει στα μονοπάτια του ελιγμού των επιχειρημάτων και των σκέψεων.

Με άλλα λόγια, ακολουθείς όλους τους κανόνες, γνωρίζοντας ότι η ο μόνος λόγος ύπαρξής τους είναι η ιδιαίτερη και προσωπική ελεύθερη ανάπτυξη των σκέψεών σου, δίχως να εγκαταλείπεις λεπτό το μεγαλείο και την ηδονή της γεύσης και ελεγχόμενης ανάπτυξης των συναισθημάτων και – γιατί όχι; - ή μάλλον: ο απώτερος στόχος – να βρεθείς κυρίαρχη του παιχνιδιού, όχι επειδή είσαι γυναίκα και φλερτάρεις, αλλά επειδή είσαι σε θέση να ξεδιπλώνεις τις γοητευτικές πλευρές της προσωπικότητάς σου ακολουθώντας πιστά τους κοινά αποδεκτούς κανόνες (ή, έστω, μονομερώς αποδεκτούς κανόνες, τους οποίους δεν είναι απαραίτητο να αποδεχτείς – απλώς, τους εκμεταλλεύεσαι) (όπως, εξάλλου, πράττουν και οι συνομιλητές του αντίθετου φύλου δίχως στάλα έγνοιας ή τύψης ως προς την ορθότητα – πολιτική ή μη – τους).

Απαράβατος κανόνας:
Δεν εξετάζεις ποτέ την ηθική του συνομιλητή σου ή το «ποιόν» του. Την ώρα της συνομιλίας, ασχολείσαι αποκλειστικά και μόνο με το λογικό ειρμό και τη λογική αλληλουχία των επιχειρημάτων ή σκέψεών του και τις αντικρούεις με βάση τους κανόνες της απόλυτης, Καθαρής Λογικής (φιλοσοφικής ή και κοινής). Αυτό σου δίνει την ελευθερία να:
-    κρίνεις το συνομιλητή σου ως ικανό ή μη, ως σφαιρικό ή μονομερή, ως αυθεντικό και εάν ναι κατά πόσο και να
-    εφαρμόζεις στοιχεία και παραδείγματα από όλα τα γνωστικά αντικείμενα που επιθυμείς, δίχως να κατρακυλάς στην παγίδα της νεκρής εξειδίκευσης και να
-    παρεμβαίνεις στο διάλογο, είτε με την ανωτέρω τακτική είτε με παραδείγματα από την καθημερινότητά σου, επιτρέποντας στον ίδιο σου τον εαυτό να τα επανεκτιμήσει πιθανώς.
Να ένα ακόμη πιθανό κέρδος της συνομιλίας:
-    εξασκείσαι στην τέχνη του διαλέγεσθαι, του διαλογίζεσθαι συλλογικώς (άρα μη αυθαιρέτως κι επικίνδυνα αεροβατώντας) και του συν-διαλέγεσθαι, άρα της ενδυνάμωσης της ιδίας κριτικής σκέψης και της δυνατότητας εκφοράς λόγου.

Απαγορεύονται ρητά:
-    οι αξιολογικές κρίσεις (τύπου «δεν είναι σωστό», «Δεν πρέπει!»)
-    οι προσωπικές κρίσεις [τουλάχιστον ως αφετηρία ή προκάλυμμα (ΠΡΟΣΟΧΗ!) επιχειρήματος], τύπου «Δεν μου αρέσει» ή «Με ενοχλεί». Τα πάντα που εκφέρονται έχουν λογική ανάπτυξη σε μια αλληλένδετη σειρά επιχειρημάτων, αντεπιχειρημάτων και συμπερασμάτων.

Δεν κάνουμε
-    εξομολογήσεις
-    αστειάκια άνευ αιτίας
-    κουτσομπολιά, κακεντρεχή σχόλια
-    αυτοαναιρέσεις.

ΠΡΟΣΟΧΗ στη λογική συνάφεια και συνάδεια των επιχειρημάτων.
Για αυτό οι ρόλοι είναι ΜΟΝΟ ΔΥΟ και δεν νοούνται άλλοι πέραν αυτών των δύο.
1)    Αυτού που καταθέτει μία θέση με επιχειρήματα που επεξεργάζεται εκείνη τη στιγμή και
2)    Αυτού που αντικρούει τη θέση με επιχειρήματα που επεξεργάζεται εκείνη τη στιγμή.

Εξού και η τεράστια σημασία που πρέπει να δίνεται στην αυτοσυγκέντρωση. Η αυτοσυγκέντρωση και η διατήρηση της ψυχραιμίας μπορούν να εκμαθευτούν και να αγγίξουν εκπληκτικά (κυριολεκτικώς – για τις ίδιες πνευματικές δυνάμεις που είχαμε αμελήσει ή και υποβιβάσει λόγω άγνοιας) επίπεδα, τα οποία μας επιτρέπουν να κινούμαστε με μια σχετική (άρα απόλυτη) ελευθερία και να ξεδιπλώνουμε τη γοητεία μας.

Προσοχή όμως!

Ούτε ένα γυναικείο χαρακτηριστικό δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί σε κατάσταση ανάγκης! Ακόμα και στις δυσχερέστατες στιγμές, κατά τις οποίες μπορεί να αισθανθούμε την πίεση να αυξάνεται και να κινδυνεύουμε να ολισθήσουμε από τη σταθερά της αυτοσυγκέντρωσης, δεν μας επιτρέπεται παρά να χρησιμοποιήσουμε λογικά συνδεδεμένες θέσεις / σκέψεις ή, έστω, αλληλέγγυες προς την εικόνα του εαυτού μας που έχει προβάλει ο συνομιλητής με τα δικά του λόγια, εάν αυτό εξυπηρετεί τον (όποιο) σκοπό μας. Φυσικά, η όλη διαδικασία κάθε άλλο παρά ξεκούραστη, εύκολη ή ανέμελη είναι. Απαιτείται συνεχής εγρήγορση, η οποία μπορεί να μην είναι το προσωπικό μας ζητούμενο από μια στιγμή διασκέδασης. Εάν θέλουμε να διασκεδάσουμε και μόνο, ωστόσο, μπορούμε κάλλιστα να αποτραβηχτούμε σε αυτό που έχουμε αναγάγει εις τέχνη όλα τα προηγούμενα χρόνια και την πιθανή αιτία της κακοδαιμονίας μας: την τέχνη της παρατήρησης.

Εναλλακτικά, δοκιμάστε το χορό και το ασταμάτητο μεθύσι ως διόδους εκτόνωσης. Μην τρέφετε αυταπάτες κατά την εκτέλεσή των παραπάνω ότι ψυχαγωγείστε ή βελτιώνεστε. Απλώς – εκ-τονώνεστε, τουτέστιν αδειάζετε, προκειμένου να επιστρέψετε άθικτες στην προηγούμενη καθημερινότητά σας στην οποία καταφύγατε στην εκάστοτε εορταστική συγκέντρωση, κοινωνική εκδήλωση ή τα συναφή.

Ένα από τα ζητούμενα είναι η αύξηση της ιδίας αντοχής (και ρητορικής ευελιξίας) και, από την άλλη, αλληλένδετα (ωσάν τραμπάλα) η εξουθένωση της αντίστοιχης αντοχής του συνομιλητή σας.

Οι προχωρημένες (ή και τολμηρές αρχάριες, σε ευνοϊκές συγκυρίες και μόνο) μπορείτε επίσης να αποτολμήσετε να εξωθήσετε το συνομιλητή σας πέρα από τα δικά του όρια, άπαξ και αυτά σας διαφανούν με σαφήνεια από τα λεγόμενά του και άπαξ κατέχετε επιχειρηματική πορεία (ή χορεία), με την οποία γνωρίζετε ότι είστε σε θέση και να το πράξετε αλλά, κυρίως, να χειριστείτε ψύχραιμα και λογικά τις πιθανές συνέπειες εις τον ψυχισμό του συνομιλητή σας. Απαράβατο βασικό κανόνα αποτελεί η επιμονή. Άπαξ και αποτολμήσετε αυτό το βήμα, ουδέποτε και για κανένα λόγο (ΔΕΝ ασκούμε κριτική, όποιος παραθέτει ξένες κρίσεις απλώς δεν έχει ποτέ του αποπειραθεί να εκτυλίξει την ίδια τέχνη της ρητορικής) δεν κάνετε πισωγυρίσματα, ούτε ολισθαίνετε σε αβάσιμες (δίχως λογικό έρεισμα και προηγουμένως εκφερόμενο επιχείρημα) αυτοαναιρέσεις. Εξού – επανερχόμαστε στο ήδη λεχθέν – οι ρόλοι είναι ξεκάθαρα μόνο δύο. Μιλάμε για κυριολεκτικούς ρόλους.

Εξασκούμεθα στην τέχνη του θεάτρου, άρα στην τέχνη του διαλόγου άρα, κατά συνέπεια, στην τέχνη της ζωής.