photo © Στράτος Προύσαλης
Απύθμενα μακρυά
Κάτι απύθμενα μακρυά από μένα
Συμβαίνει τα φθινόπωρα
Κι είν’η γενέθλια πράξη μιας απουσίας
Εσώτερης.
Κάτι απύθμενα μακρυά μου
Και πάλι θα επωμισθεί την προσδοκία
Ετοιμόρροπων ελπίδων.
Θα μείνει
Να προσκαρτερά.
Το της μεταξύ μας αποστάσεως μήκος
Ως βάθος εξαρχής εμετρήθη
Κι έκτοτε
Βάθος μένει.
Και έτσι ένας τρόπος γίνεται
Εκείνο το απύθμενα μακρυά
Δικό μου να’ναι.
*
Γαία
Έπιασα κι άνοιξα
Με βρώμικα τα χέρια μου, από το ράφι
Τα ποίματά σου.
Μονάχα μια στιγμή στην διάθεσή μου.
Θέλω στη γη
Όπως εσύ
Μόνο στη γη
Και τα μετέωρά μου βήματα ακόμη
-Κι αυτά σ’εκείνην.
Είδα άλλους
Πολλοστούς, σε βάθρο ξέγκλαρο
Μέσα στης δημοσιάς τον αγοραίο πανικό.
Το βάθρο εκείνο ξεπερνούσε
Το ύψος από τα κυκλάμινα.
Κι είπα εγώ, θέλω στη γη
Πιο κάτω από έναν ίσκιο μωβ
Ό,τι είναι να βαδίσω.
*Τελευταίο βιβλίο της Ελένης Βελέντζα είναι η ποιητική συλλογή "Ίσως πόθοι" (εκδόσεις Γαβριηλίδη 2017).
