photo © Στράτος Προύσαλης
Ξημερώματα Πάτμου. Η ήλιος φαίνεται να γλυκαίνει τα νερά
Και ν’ αφανίζει τα θεάματα•
Ένα προς ένα, δύο προς δύο, σταθερά και επιταχυνόμενα.
Τα βήματά μας αποτυπώνονται στις τσιμινιέρες
Μαζί κι ο ύπνος μας.
Μεσίστιο κυμάτισμα. Ευραπηλιώτης εγείρει την παρτέντζα.
Ηχούν οι Εσπερίδες σάλπιγγες.
Λύπες. Οι μπάντες της Εδέμ δεν αφουγκράζονται την ψυχοματοχυσία. Στάζει
Ουρανό το κούτελο, πετρέλαιο και λάδι.
Στα χέρια του Δημιουργού κράτησα την ψυχή μου.
Στα μάτια μας αγκυροβόλησαν τα ελπιδοφόρα.
Τα όνειρά μας σκοτώσανε το θάνατο. Περίλυποι
Σπεύδουμε στην κηδεία με ρούχα ματωμένα.
Ο ήλιος αναχωρεί το απόγευμα. Προορισμός του
Η επιστροφή και μπαίνουμε.
Ταξίδι απ’ το απέραντο
Και μια πλεύση ταλαίπωρη μας συνεπαίρνει.
Ο θεός είναι θνητός.
Αθάνατος είναι ο Ά ν θ ρ ω π ο ς.
