Στις ράγες της μνήμης, ποίηση, Ιωάννης Σ. Παπουσάκης, εκδόσεις Βακχικόν 2018
ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ
Περπατώ στις ράγες του τρένου
των παιδικών μου χρόνων
με τα βαγόνια του γεμάτα φως και χαμόγελα
για μια ζωή που άνοιγε τα φτερά της σαν πουλί
για να πετάξει στον ανέφελο ανοιξιάτικο ουρανό
Πέρασαν πολλά τρένα από τότε
Στις ράγες τους που γέρασαν πια και γέμισαν σκουριά
κύλησαν χρόνια και όνειρα
Χειμώνιασε και η ανάσα τού κάποτε αγαπημένου ουρανού
πάγωσε τα χαμόγελα
Τώρα στις ράγες κυλάνε μοναχικές σκιές
που το σούρουπο τις βρίσκει στα κοιμητήρια
ν’ ανάβουν με δέος το καντήλι των αναμνήσεων
