Συνέντευξη στον Διονύση Κούτρα
Συνομιλήσαμε με τoν μουσικό Γιώργο Μούχο της progressive rock μπάντας Ciccada, με αφορμή την ηχογράφηση του 4ου κατά σειρά album τους.
Πώς επιλέξατε για όνομα της μπάντας το ''Ciccada''; Πότε δημιουργήθηκε το γκρουπ και πως μας συστήνονται στο κοινό;
Το όνομα αποτελεί δική μου πρόταση. Τη λέξη ciccada (=τζιτζίκι) την ανακάλυψα σκαλίζοντας ένα αγγλοελληνικό λεξικό. Μας άρεσε η ακουστική της και οι συνειρμοί που προκαλεί. Η επιλογή του ονόματος συνεπώς υπήρξε μια γρήγορη και κοινά αποδεκτή επιλογή. Το γκρουπ δημιουργήθηκε αρχικά το 2005 από εμένα στις κιθάρες και τον Νίκο Νικολόπουλο στο φλάουτο και τα πλήκτρα. Στη συνέχεια με την προσθήκη της Ευαγγελίας Κοζόνη σχηματίστηκε ο πρώτος πυρήνας του συγκροτήματος. Αυτό έκτοτε φιλοξένησε στις τάξεις του πάρα πολλούς και εξαιρετικούς μουσικούς, προκειμένου να ηχογραφήσει και να αποδώσει ζωντανά τη μουσική του πρώτου δίσκου (“A child in the mirror”, 2010). Από το 2011 με τη συνεισφορά του σταθερού ντράμερ μας Γιάννη Ηλιάκη το συγκρότημα ηχογράφησε ένα ακόμα δίσκο ("The finest of miracles", 2015) και ένα ΕP ("Tales"), ενώ εδώ και δύο χρόνια έχει τη χαρά να απαρτίζεται από μόνιμα μέλη στο μπάσο (Άγγελος Μαλισόβας), στα φωνητικά (Δήμητρα Σπέλα) και στο σαξόφωνο (Μαριέττα Τσακμακλή). Η μουσική των Ciccada κινείται στον χώρο του progressive rock. Συνδυάζει και εμπλουτίζει το ροκ με μουσικά στοιχεία από τον μεσαίωνα και την αναγέννηση έως την κλασική εποχή και τον 20ό αιώνα. Ενυπάρχουν ακόμη η τζαζ και το βαλκάνιο φολκλόρ και όλα αυτά μέσα από το δημιουργικό φίλτρο των μελών του σχήματος μετατρέπονται σε μια αυθεντική μουσική γλώσσα. Ο στίχος είναι κυρίως αγγλόφωνος, χωρίς να λείπουν και κομμάτια με ελληνικό στίχο.
Περιέγραψε μας το όρο progressive-folk rock στον οποίο ανήκετε;
Από τη μία πλευρά ο όρος «προοδευτικό ροκ» σχετίζεται με τις μουσικές αναφορές μας στη μουσική των «προοδευτικών», φολκ και ψυχεδελικών ροκ συγκροτημάτων που μεσουράνησαν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και μέχρι τα μέσα της επόμενης. Από την άλλη, το επίθετο «προοδευτικό» σημαίνει επίσης για εμάς ότι δεν επιθυμούμε να μένουμε στάσιμοι, αλλά ότι εξελισσόμαστε μουσικά ως συγκρότημα, ως μουσικοί και ως άνθρωποι, διατηρώντας βέβαια μια μουσική σταθερά. Το φολκ στοιχείο είναι επίσης παρόν, άλλοτε ως απλό σκηνικό και άλλοτε ως συμπρωταγωνιστής με το ροκ επί σκηνής, ως απόρροια της λατρείας μας για τη γνήσια λαϊκή μουσική παράδοση τόσο τη χώρας μας όσο και άλλων λαών.
Υπάρχει κοινό στην Ελλάδα για αυτό το είδος μουσικής;
Παγκοσμίως το κοινό που αρέσκεται σε αυτό το είδος μουσικής είναι σχετικά περιορισμένο, εντούτοις παραμένει μέσα στο χρόνο σταθερό, παρουσιάζοντας μάλιστα τελευταία αυξητικές τάσεις. Στην Ελλάδα η προοδευτική ροκ σκηνή υπάρχει και φιλοτεχνεί εδώ και δεκαετίες, κινείται όμως στο παρασκήνιο, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Το κοινό είναι αναλογικά με άλλα είδη πολύ μικρό, όμως είναι «συνειδητοποιημένο» και συνεπές στο μουσικό μας κάλεσμα. Γνωρίζουμε εξάλλου ότι η μουσική μας πρόταση δεν είναι «εύπεπτη» για τον σημερινό μέσο ακροατή. Το ενθαρρυντικό είναι ότι τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν τα ταλαντούχα εγχώρια προοδευτικά ροκ σχήματα με συνέπεια να έχει δημιουργηθεί μια σκηνή στο είδος αυτό αρκετά δυναμική και ελπιδοφόρα.
Τι περιμένουμε απο τους Ciccada στο μέλλον είτε δισκογραφικά είτε συναυλιακά;
Μέσα στο 2018 ελπίζουμε να έχουμε ολοκληρώσει την ηχογράφηση του επόμενου μας άλμπουμ, πάνω στο οποίο αυτό το διάστημα εργαζόμαστε. Στη συνέχεια, από το 2019 θα προωθήσουμε τη νέα μας δισκογραφική μας πρόταση δίνοντας όσο περισσότερες συναυλίες μπορούμε.
Μπορεί μια μπάντα στην Ελλάδα του σήμερα να είναι βιώσιμη παίζοντας μόνο μουσική;
Αν μιλάμε για προοδευτική ροκ μπάντα θα έλεγα ΟΧΙ, δυστυχώς. Οι λόγοι είναι πολλοί: τεχνολογία, κυριαρχία μαζικής κουλτούρας, «ελληνική» νοοτροπία ατζέντηδων, ανύπαρκτα πνευματικά δικαιώματα, μουσικός πληθωρισμός στο διαδίκτυο, χαμηλό αισθητικό επίπεδο του κοινού, δύσκολη πρόσβαση στα φεστιβάλ -νεποτισμός. Όλα τα μέλη του συγκροτήματος βιοπορίζονται μέσα και έξω από τη μουσική, αλλά όχι με τη μουσική των Ciccada. Κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια θα έλεγα ότι κάτι παρόμοιο μάλλον ισχύει και για τα περισσότερα ροκ συγκροτήματα της εγχώριας σκηνής. Η δύσκολη αυτή οικονομική συνθήκη δεν συνεπάγεται όμως κατά κανόνα και τη διάβρωση του «επαγγελματισμού» εκ μέρους των μουσικών.
Αυτό που ρωτάμε όλους στο Vakxikon.gr είναι να μας πουν πιο είναι το αγαπημένο τους βιβλίο και γιατί.
Προσωπικά μιλώντας, δεν μπορώ να απαντήσω κατονομάζοντας το αγαπημένο μου βιβλίο - ή δίσκο ή τραγούδι- δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο συγκεκριμένο. Πραγματικά αδύνατον. Ωστόσο, ειδική συναισθηματική αξία για μένα έχει ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Ροκ Επανάσταση και Αντικουλτούρα» (εκδόσεις Το Μελλόν), γνωρίζω πολύ καλά τον συγγραφέα και ξέρω πόσο πολύ του αρέσει η μουσική των Ciccada…
