Ανθηρή ερήμωση, ποιήματα, Νικόλας Νιαμονητός, εκδόσεις Βακχικόν 2018
Όταν ο Victor Hugo έφερε τα χειρόγραφα των Αθλίων στον εκδότη, εκείνος βλέποντας τον τεράστιο όγκο τους, τον ρώτησε αν είχε γράψει κάτι μικρότερο κι ο Hugo του απάντησε ότι δεν είχε καιρό για να γράψει κάτι σύντομο! Για να συμπυκνώσει κανείς ένα νόημα χρειάζεται χρόνο έτσι ώστε να αποδώσει σε λίγες γραμμές εκείνο, που άλλοι θα χρειαζόντουσαν σελίδες. Γι’ αυτό μας αρέσουν πολύ οι ποιητικές συλλογές, που περιλαμβάνουν σύντομα ποιήματα, που παρά την επιγραμματικότητά τους είναι νοηματικά ολοκληρωμένα.
Είχαμε, λοιπόν, την ευκαιρία να διαβάσουμε την ποιητική συλλογή του Νικόλα Νιαμονητού: «Ανθηρή ερήμωση», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Εκάτη» και περιλαμβάνει σύντομα ποιήματα, όπου μέσα σε λίγους στίχους, ο ποιητής κατορθώνει να αποδώσει ολοκληρωμένα νοήματα. Στίχοι λιτοί και περιεκτικοί χωρίς πολλά στολίδια και φιοριτούρες.
Η «Ανθηρή ερήμωση» είναι μια ποιητική συλλογή αντιθέσεων και αντιφάσεων. Η αντίφαση, όπως και στον τίτλο χρησιμοποιείται για να δώσει έμφαση στην αντίθεση, που θέλει να μας δείξει ο ποιητής. Τα φύλλα, που τα φυσάει ο άνεμος και «πάνε να φύγουν», αλλά, «τελικά δεν κουνιέται κανένα», ο καβγάς της «άγριας θάλασσας / και της έρημης στεριάς της» και το σκοτάδι, που μοχθηρά αντιφέγγει είναι μερικές από τις αντιθετικές-αντιφατικές εικόνες της συλλογής, που όλες μαζί μας πάνε στην θεωρία του διαλεκτικού υλισμού για την σύγκρουση των αντιθέτων. Η αέναη σύγκρουση των αντιθέτων παίρνει σάρκα και οστά, όταν έχουμε την άγρια θάλασσα και την έρημη στεριά της.
Τον Νικόλα Νιαμονητό τον απασχολούν, όσα απασχολούν και τους περισσότερους ποιητές, αλλά η διαφορά του είναι ότι καταφέρνει να μας τα μεταφέρει πολύ συμπυκνωμένα. Η επιθυμία για περισσότερη ελευθερία έξω από τους τέσσερις τοίχους είναι ισχυρή και όταν δεν υπάρχει φέρνει πικρία και απογοήτευση: «Δίπλα στο παράθυρο / εκεί που είναι ο τοίχος / δεν υπάρχει ουρανός / κι αυτό είναι κρίμα».
Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή του Νικόλα Νιαμονητού «Ανθηρή ερήμωση» είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο και είναι ευχάριστο ότι αυτό το δεύτερο βήμα του στον δρόμο της ποίησης δείχνει αρκετά ώριμο με το εύρος και την πυκνότητα των νοημάτων του.
Θεοχάρης Παπαδόπουλος
