Το ασανσέρ / Ακάλυπτος χώρος / Η πίσω πόρτα [Στίχοι]

Μόνη. Μόνη ξανά.
Μες στ’ ασανσέρ και στο κενό του,
μόνο το κλικ το ερημικό του,
μόνο το κλικ στα σκοτεινά.

Μόνη, πάντα μόνη, και πώς αλλιώς;
Στην ανηφόρα μεγάλου λόφου,
μόνο η λάμψη του κάθε ορόφου,
των κουδουνιών το λίγο φως.

Μόνη. Μόνη, λοιπόν,
μες στ’ ασανσέρ που ανεβαίνει,
με όλους άγνωστη, βαθιά χωμένη
σε άμμο κινούμενη ενοικιαστών.

Μόνη, πάλι μόνη εδώ,
μες στ’ ασανσέρ που ανεβαίνει.
Μες στον καθρέφτη του κι εγώ μια ξένη,
που με κοιτά και την κοιτώ.

(από το δίσκο «Τα Κόκκινα Πατίνια»)

Στίχοι:
Σωτήρης Κακίσης
Μουσική:
Άγγελος ΚατσίρηςΑκάλυπτος χώρος θα μένει πάντα
δίπλα σε κάθε οικοδομή.
Οι δρόμοι τείνουν να τον κερδίσουν,
μα εκείνος μένει στη σιωπή.

Ακάλυπτο χώρο κρατείστε κι εμένα,
γιατί αντέχω κι έχω ψυχή.
Ακάλυπτος χώρος με περιμένει,
είναι δικός μου κάποια στιγμή.

Ο ακάλυπτος χώρος κάτι σημαίνει,
σημαίνει λίγη αναπνοή.
Αν τον αφήσεις να σ’ αγκαλιάσει,
ίσως πετάξει ψηλά, σαν χαλί.

(από το δίσκο «Τα Κόκκινα Πατίνια»)

Στίχοι:
Σωτήρης Κακίσης
Μουσική:
Μάριος ΣτρόφαληςΗ πίσω πόρτα τού μυαλού μου έχει ανοίξει,
περνάω το κατώφλι της ξανά.
Δεν με νοιάζει τι θα δω, δεν φοβάμαι πια να πω
αυτό που προσπαθώ τόσο καιρό:

Κυλάει ο κόσμος κι όλο μου φεύγει,
μα εγώ αντέχω, εγώ μπορώ.
Στιγμές και όνειρα μαζί αν είναι
το χθες και το αύριο είναι παρόν.

Η πίσω πόρτα τής ζωής μου έχει ανοίξει,
περνάω το κατώφλι της ξανά.
Δεν με νοιάζει τι θα δω, δεν με νοιάζει πια να πω
αυτό που προσπαθώ τόσο καιρό:

Κυλάει ο κόσμος κι όλο μου φεύγει,
μα εγώ αντέχω, εγώ μπορώ.
Στιγμές και όνειρα μαζί αν είναι
το χθες και το αύριο είναι παρόν.

(από την ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου «Πίσω Πόρτα»)