φωτό: Θ. Ζαμπάκα
Οι φάκελοι των λογαριασμών ανοίγονται δύσκολα. Καλά σφραγισμένοι προστατεύουν πλήρως το ενδεχόμενο απώλειας του πληρωτέου εντύπου. Καμιά δικαιολογία, ούτε καν έναντι. Γι’ αυτό και όταν τους σκίζεις, αφού ποτέ δεν τους ανοίγεις, ακούγεται κάτι που μοιάζει με χάρτινο κύμα σε ζωγραφιστή παραλία. Συνήθως το σκίσιμο στην πάνω πλευρά δεν είναι ευθύ. Ακανόνιστο ανταποκρίνεται στην ένταση των χεριών που με τη σειρά της ανταγωνίζεται την ένταση του εκνευρισμού, που συνήθως είναι πρώιμος και καθοριστικός για το υπόλοιπο της ημέρας, αφού το κράτος φροντίζει να μας πληροφορεί με την πρωινή δροσούλα τι του οφείλουμε.
Στέκεται, με το ένα πόδι νευρικό swing, στην ουρά ενός καταστήματος προ-πο προκειμένου να πληρώσει. Τα στοιχήματα της πρωινής βάρδιας είναι, τουλάχιστον, ξεμέθυστα, μα όχι περισσότερο ελπιδοφόρα. Μάτια περιμετρικής αδιαφορίας χαζεύουν τα δευτερόλεπτα και τον ίδιο, ανταποδίδει. Περίπου νέος. Ανά χείρας το πολύτιμο ποσό των περίπου διακοσίων ευρώ. Μην κάνεις τώρα τις αντιστοιχίες• μάρκο, λιρέτα, δραχμή κτλ. Δεν έχει νόημα. Έφτασε η σειρά σου και καθώς πλησιάζεις παρατηρείς φευγαλέα, άλλωστε, τον έτη παραπάνω από μεσήλικα (βαδίζει με τα μάτια και με την καχυποψία κρυψίνου χρυσοθήρα) μ’ έναν φάκελο (προεξέχει στην εξωτερική τσέπη καθημερινού βιοτεχνικού, δεκαετία ΄80, σακακιού, χρώματος βαριέμαι) σχεδόν ιλουστρασιόν. Στο εξώφυλλο του φακέλου με υποσχετικά στοιχεία και γκραβούρες το σήμα του εθνικού μας λαχείου. Ξεμυτίζουν, αρκετοί θα έλεγες, οι για την νέα εβδομάδα λαχνοί.
Στέκεται, με το ένα πόδι νευρικό swing, στην ουρά ενός καταστήματος προ-πο προκειμένου να πληρώσει. Τα στοιχήματα της πρωινής βάρδιας είναι, τουλάχιστον, ξεμέθυστα, μα όχι περισσότερο ελπιδοφόρα. Μάτια περιμετρικής αδιαφορίας χαζεύουν τα δευτερόλεπτα και τον ίδιο, ανταποδίδει. Περίπου νέος. Ανά χείρας το πολύτιμο ποσό των περίπου διακοσίων ευρώ. Μην κάνεις τώρα τις αντιστοιχίες• μάρκο, λιρέτα, δραχμή κτλ. Δεν έχει νόημα. Έφτασε η σειρά σου και καθώς πλησιάζεις παρατηρείς φευγαλέα, άλλωστε, τον έτη παραπάνω από μεσήλικα (βαδίζει με τα μάτια και με την καχυποψία κρυψίνου χρυσοθήρα) μ’ έναν φάκελο (προεξέχει στην εξωτερική τσέπη καθημερινού βιοτεχνικού, δεκαετία ΄80, σακακιού, χρώματος βαριέμαι) σχεδόν ιλουστρασιόν. Στο εξώφυλλο του φακέλου με υποσχετικά στοιχεία και γκραβούρες το σήμα του εθνικού μας λαχείου. Ξεμυτίζουν, αρκετοί θα έλεγες, οι για την νέα εβδομάδα λαχνοί.
O Aντώνης Ψάλτης έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Ο ήρωας μέσα μου (εκδόσεις Γαβριηλίδης 2005) και Το καντήλι και άλλα ποιήματα (εκδόσεις Αιγαίον 2013). Ζει κι εργάζεται στη Λάρισα.
