Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 26

Γιάννης Βαρβέρης: Πάνω στα «Σύρματα» του Σωτήρη Κακίση

varveris1.jpg
Η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων τού Σωτήρη Κακίση μοιάζει, επιτέλους, με απάντηση στον ίδιο τον εαυτό του και στην όλη στάση του απέναντι στο ποιητικό του σώμα. Ο Κακίσης, χρόνια τώρα, συμπεριφέρεται προς την ποίηση του με μια γενναιόδωρη ακαταδεξιά, με μια σεμνότατα αλαζονική χειρονομία που θα μπορούσε ν’ ακούει στον τίτλο μιας από τις συλλογές του, τον εξής: Δε Χάλασε ο Κόσμος.Αλλά ο κόσμος χάλασε, χαλάσαν οι καιροί, ταλέντα βρίσκεις μοναχά στα παραμύθια, για να παραφράσω ένα απ’ τα παλιά τραγουδάκια τα καρφιτσωμένα μας, κι έτσι κανείς πια δεν δικαιούται να πετάει το «χρυσάφι του στον αέρα». «Εκατομμύρια μικρά παιδιά» μεγαλώνουν δίπλα μας όπως μεγαλώνουν, και προσδοκούν, δίχως να το ξέρουν, τον φωνήεντα κώδικα και τη φωνήεσσα, συνωμοτική ημισιωπή της Ποίησης, για να περισωθούν από την αδηφαγία της «συσκευής νεκρών ανθρώπων» που λιγουρεύεται να τα αφομοιώσει.

Τα ποιήματα του Σωτήρη Κακίση, ευσύνοπτα, χυμώδη, ζαβολιάρικα, θεατρικά, δροσερά. ιπτάμενα, αγωνιστικά, παραιτημένα, στιλπνά και κάθιδρα, βολπονείως λάγνα και αειπάρθενα, καθημερινά και μεταφυσικά, παιγνιώδη και αυστηρά, τρυφερά και αδυσώπητα, συνιστούν έναν ολόκληρο σύγχρονο κόσμο που αγαπάει την παράδοση ελέγχοντάς την και που μελλοντολογεί μέσα στ όνειρο.

varveris2.jpg
Δεν θα μπω στην αδιακρισία να σας μιλήσω για τη θεματολογία της Ιστορίας του Σωτήρη Κακίση. Εδώ δεν υπάρχουν «σύρματα». περιορισμοί, εμμονές, φατριασμοί Η είσοδος είναι ελευθέρα, μόνον πού η έξοδος είναι αφεύκτως ποιητική. Κάποιες προσηλώσεις, ναι, θα τις παρατηρούσα: αχός βαρύς ακούγεται, πολλά κορίτσια πέφτουν, «γυναικείες γούνες, αρώματα», ό επάρατος αθλητισμός, οι πιο σύγχρονες ακόμη και τεχνολογικές, εκφάνσεις του βίου, κι ακόμη οι πιο προχωρημένες νύκτιες τάσεις και στάσεις των ανθρώπων, όλ’ αυτά και χιλιάδες άλλα μαζί, που οργανώνουν μια ετερόκλητη επίπλωση της ποιητικής επικράτειας. Η ετερόκλητη αύτη επίπλωση, περιέργως, μαγικά σχεδόν, μέσα από απροσδόκητα σχήματα και αβυσσαλέες ανατροπές, στο τέλος του ποιήματος μεταμορφώνεται σε μια αρμονικότατη διαρρύθμιση αισθημάτων.Η υπέροχα ελεύθερη και διαθέσιμη σε παντοίων αφετηριών εφόδους γλώσσα τού Σωτήρη Κακίση, μαζί με ορισμένα έντονης επικαιρότητας στοιχεία, διατρέχουν καμιά φορά τον κίνδυνο να μην υποταχθούν στις σοφές ταχυδακτυλουργίες του. Κακό δικό τους, γιατί, κι έτσι ακόμη το απρόθυμο προς ολοκλήρωση ποίημα θα είναι ένα μέρος που είχε αλλά στον δρόμο έχασε από αφηρημάδα τη μαγεία του.

Οργίλα άχρονο το κακό αυτό παιδί, συνήθως δεν δίνει βιογραφικά και χρονολογίες. Έτσι κι εγώ, λοιπόν, σήμερα, μη παρουσιάζοντάς τον, έκρυψα, σαν σε μαγική εικόνα, μερικούς του τίτλους στην παραφασάδα πού ακούσατε.

Ελπίζω να μη με πήρε χαμπάρι.

Γιάννης Βαρβέρης(Σωσίβια Λέμβος, εκδόσεις Καστανιώτη 1999)

varveris3.jpg