photo © Στράτος Προύσαλης
Ακουμπισμένος σε ένα
κρύο πάτωμα,
εκεί γύρω από το μεσημέρι.
Όλες οι λάμπες να δείχνουν,
ότι πιστεύεις
πως είναι αληθινό.
Μόνο το παράθυρο,
δείχνει την αλήθεια
και κατασπαράζει την όραση.
Αν κοιτάξεις κάτω θα δεις,
ότι τίποτα δεν είναι πια,
τόσο όμορφο
και το μάρμαρο
σου σφίγγει το χέρι,
και σε κρατάει για λίγο,
πριν πέσεις στο ενδιάμεσο,
πριν αφήσεις για πάντα,
αυτή την πλευρά,
τον εντόνων χρωμάτων.
