Mεταφράζει η Ιωάννα Διαμαντοπούλου
Ο Thomas Brasch γεννήθηκε το 1945 στην Αγγλία όπου είχε καταφύγει η εβραϊκή του οικογένεια στα κρίσιμα χρόνια τής εβραϊκής καταδίωξης στη Γερμανία. Το 1947 η οικογένεια επέστρεψε και εγκαταστάθηκε στην Ανατολική Γερμανία. Ο πατέρας τού Brasch, Horst Brasch αναρριχήθηκε στα ύπατα αξιώματα, έφτασε μάλιστα να γίνει αναπληρωτής, υπουργός πολιτισμού. Η μητέρα του, Gerda, Αυστριακής καταγωγής ήταν δημοσιογράφος. Είχε τρεις αδελφούς και μια αδελφή τη Μάριον, γεννημένη το 1961, δημοσιογράφο και μοναδική εν ζωή από την οικογένεια Brasch. Παρά τα πολλά ταλέντα του αρχικά φοίτησε σε μία Ναυτική Ακαδημία κάτω από την πίεση του πατέρα του, στην συνέχεια πήρε εκπαίδευση τυπογράφου και αργότερα άρχισε στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας σπουδές Δημοσιογραφίας, οι οποίες έμειναν ανολοκλήρωτες. Απεβλήθη από το Πανεπιστήμιο λόγω αντικαθεστωτικών απόψεων. Εργάστηκε ως τυπογράφος, ως σερβιτόρος, ως εργάτης επανόρθωσης οδοστρωμάτων. Τα χρόνια ανάμεσα στα 1966 και 1976, ο Brasch ολοκλήρωσε σπουδές Δραματουργίας στο Babelsberg (στην Ανώτατη Σχολή για φιλμ και τηλεόραση), σκηνοθέτησε στο Κρατικό Θέατρο του Ανατολικού Βερολίνου, ασχολήθηκε με την ταξινόμηση τού αρχείου Brecht, γράφοντας πάντα ταυτόχρονα και το 1976 κατορθώνει να φύγει με την σύντροφο του Katharina Thalbach και την κόρη τους Άννα για το Δυτικό Βερολίνο. Το βιβλίο του, γραμμένο στην Ανατολική Γερμανία με τον τίτλο "Πριν από τούς πατεράδες
πεθαίνουν οι γιοί" γνωρίζει τεράστια επιτυχία. Ο Thomas Brasch έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη λόγου, ποίηση, πεζογραφία, θέατρο, σενάριο, έχει σκηνοθετήσει θέατρο και σινεμά, έχει κάνει τα πάντα. Για μένα είναι πάνω απ όλα ποιητής. Εξαιρετικό το βιβλίο του με τίτλο "Η ωραία 27. Σεπτέμβρη", μια άσκηση απλού ύφους και απλότητας λόγου. Ο Peter Handke γράφει για το ομότιτλο ποίημα τα καλλίτερα σε προσωπική επιστολή προς το περιβάλλον τού Brasch. Ο Brasch παραδίδεται για πολλά χρόνια στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά και χάνεται από το προσκήνιο. Επιστρέφει μεγαλειωδώς το 1999 με ένα σενάριο 10.000 τουλάχιστον σελίδων. Πεθαίνει πρόωρα το 2001 και μένει έκτοτε ένα καλά κρυμμένο διαμάντι στον κόρφο τής Γερμανικής Ποίησης. Απ' τη μια ήταν ο λόγος και απέναντι του ο Brasch να χτίζει τον Αντίλογο. Ενας κατά πάγιο τρόπο ποιητικότητα διαφωνών.
Πριν από πόλεμο
Ονειρεύτηκα απόψε
μια σκοτεινή μέρα
και μια άγνωστη γυναίκα
που ξέπνοος ξάπλωνα δίπλα της.
Μιλούσε για έναν όμορφο θάνατο
και για έναν σιδερένιο πόλεμο
Την έβλεπα να ανεβαίνει
με δρασκελιές
τη σιδερένια σκάλα.
Την πήρα στο κατόπι
στρατιώτες με πιάσαν με απόχη
και με πυροβολήσαν
με κάτι ανοιχτόχρωμες σταγόνες βροχής
και έτσι με ξυπνήσαν.
Οι σταγόνες χτυπούν ακόμη στη στέγη.
**
ΟΧΘΗ EINSTEIN
(Για την ηρωίνη)
1. Με την βελόνα στη σάρκα σου
πίσω από μια πόρτα τουαλέτας αφήνεις μια χώρα
που όλα τα καλά πνεύματα την άφησαν.
2. Είδα την Nakry,
την άπιστη αγάπη μου
καμία λέξη
στην όχθη Einstein
μαύρα τα δόντια
σαπισμένα νύχια
δέκα χρόνια γερασμένη
μέσα σε δυο.
Δεν τής έδωσα χρήματα
αν και χρήματα δεν ήθελε.
3. Στο αίμα το όνειρο
στο μέτωπο ξεχειλίζει το όνειρο
τα σάβανα άκαμπτα
το αίμα σου στεγνώνω στα χέρια μου.
4. Ανάμεσα σε αντίσταση και προσαρμογή ,
μού είπε,
ζεις ανθυγιεινά.
Κι εγώ κι ο αστυνομικός πυροβολούμε.
Η διαφορά είναι στην αιτία.
5. Δεν με αναγνώρισες.
Αυτό είναι καλό.
Το δέρμα μου γκρίζο
πέτυχα το σκοπό μου
είμαι άχρηστη.
6. Τα χέρια της τρέμουν.
Αυτό που έχει μπροστά της είναι ο θάνατος
και ότι έχει πίσω της
δεν ήταν πάντως ζωή.
7. Τι ονειρεύτηκες αυτή τη νύχτα;
Δεν ονειρεύτηκα αυτή τη νύχτα.
Ποιος αυτοκτόνησε χθες το βράδυ;
Ξέρω κάποια που ίσως αυτοκτόνησε
χθες το βράδυ.
