Ημερολόγια Φωτιάς, Ανθολόγιο Ποιημάτων, Νεσιέ Γιασίν, μτφρ. Αγγελική Δημουλή, εκδόσεις Βακχικόν 2018
ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ
Φεύγοντας όμορφή μου μάνα
Μη με κρατήσεις στα γόνατά σου
Γιατί η σφαίρα που με σκότωσε
Θα μπορούσε να χτυπήσει κι εσένα.
Ι
Το χέρι της μητέρας της τεντώνεται
Χαιδεύει το κεφάλι του νεκρού παιδιού της
Το χείλι της μητέρας εκτείνεται προς τα έξω
Φιλάει τα χεράκια του νεκρού παιδιού της
Το στόμα της λεκιασμένο από το αίμα
«Μάνα του αίματος» γίνεται τ’ όνομά της
ΙΙ
Ένα παιδί έφτιαξε κολιέ από τους κάλυκες
Τρέχει στο καταπράσινο λιβάδι γελώντας
Ξαφνικά το πόδι του μπλέκεται σε κάτι
Κοιτάζει το νεκρό παιδί που κείτεται στο έδαφος
Του προσφέρει το κολιέ για δώρο
Τώρα τρέχει με λυγμούς στο καταπράσινο λιβάδι
ΙΙΙ
Άφησε τους ήχους των πυρών να σωπάσουν
Γιατί ο μικρός μου αδελφός κοιμάται
Τρεις μέρες τώρα
Αν ξυπνήσει θ’ αρχίσει να κλαίει
Και δεν έχουμε πια γάλα να τον ταίσουμε
IV
Τρεις άντρες
Πυροβόλησαν σήμερα ένα γαλανομάτικο παιδί
Το παιδί με τα μπλε μάτια
Δεν ήξερε τους τρεις άντρες
Δεν κατάλαβε γιατί το πυροβόλησαν
Κοίταξε τους άντρες με τα μπλε μάτια του
Κι εκείνοι απλώς έφυγαν
V
Η μανούλα γέννησε πολλούς αδελφούς και αδελφές για μένα
Τόσους που οι πόλεμοι δε μπορούν να τους σκοτώσουν
Αλλά δε θέλουν τα ζωντανά μου αδέλφια να κλαίνε λέγοντας
«Δε θέλουμε να είμαστε τα αδέλφια νεκρών παιδιών»
VI
Λένε πως σήμερα ο πατέρας μου πέθανε σαν βιολετί λουλούδι
Τον είδα να τον κουβαλάνε μακριά
Τα μάτια του όμορφα να με κοιτάνε
Όταν ο πόλεμος επρόκειτο να τελειώσει και θα γυρνούσε σπίτι
Θα του έλεγα Βιολεττί λουλούδι
«Έσπασαν όλα τα παράθυρα από το σπίτι μας
Ανατριχιάζω πολλές νύχτες
Σκεπάζομαι με το σακάκι σου»
VII
Μανούλα γιατί έθαψαν τον μπαμπά μου στο κοιμητήριο του Πολέμου;
Έχει τόσο χώρο στον κήπο μας
Η ομορφιά τούτου του κόσμου, η βουκαμβίλιά μας ξεράθηκε
Λες να ξεραινόταν αν ήταν κοντά ο μπαμπάς;
VIII
Πιθανότατα ο πατέρας μου μαμά δεν πέθανε
Θα μας περιμένει στο σπίτι μας
Όταν μεγαλώσω
Θα σκαρφαλώσω τον τοίχο στο σύνορο
Και θα τον φέρω πίσω
IX
Γιατί δεν κλαις μαμά
Όταν με αγκαλιάζεις;
Γιατί δε με αγκαλιάζεις όταν με κοιτάς
Αν έρθουνε να μας σκοτώσουν
Θα τους πούμε
«Ο πατέρας πέθανε στον πρόσφατο πόλεμο
Αν μας σκοτώσετε κι εμάς
Ποιος θα προσέχει τις πορτοκαλιές»;
X
Μανούλα
Πάμε σ’ ένα ψαροκάικο
Κι ας φύγουμε για μακρινά μέρη
Όταν θα φτάσουμε ας πούμε στους άλλους άνθρωπους
«Ήρθαμε γιατί στη χώρα μας έχει πόλεμο
Θα φέρναμε και τους νεκρούς μας φίλους
Αλλά δεν είχε αρκετό χώρο στη βάρκα»
XI
Αγαπητή μαμά ο πόλεμος τελείωσε
Ο πόλεμος τελείωσε αγαπητή μαμά
Ο πόλεμος τελείωσε
Ο πόλεμος τελείωσε
Να βγω στον κήπο;
Να ποτίσω τη βιολέτα μου;
Αγαπητή μαμά ο πόλεμος τελείωσε
Ο πόλεμος τελείωσε αγαπητή μαμά
Ο πόλεμος τελείωσε
Ο πόλεμος τελείωσε
Αν μου πουν να πάω στον πόλεμο όταν μεγαλώσω
Θα τυφλωθώ μανούλα
Δε στέλνουν τυφλούς στον πόλεμο
