Γράφει ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος
Πριν από λίγο καιρό είχαμε γράψει για την ποιητική συλλογή του ναυτικού ποιητή Νίκου Βιργινού «Πρώτος μεσημβρινός» και τον είχαμε προτρέψει να συνεχίσει να μας ταξιδεύει με τους στίχους του. Απ’ ότι φαίνεται ο ποιητής άκουσε για μια ακόμη φορά το κάλεσμα της Μούσας και μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε ένα ακόμα καλύτερο έργο του, που είναι η συλλογή «39 περιστροφές», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις: “Ownbook”.
Στην ποιητική συλλογή «39 περιστροφές» ο Νίκος Βιργινός δεν θα ασχοληθεί πολύ με τη θάλασσα. Τα θέματα, που τον απασχολούν, ενδιαφέρουν λίγο-πολύ τη σημερινή κοινωνία γι’ αυτό βρίσκουμε αρκετές κοινωνικές πινελιές στα ποιήματά του. «Μας κούρασε ο θόρυβος της πόλης», γράφει για τη γενιά του, ενώ χαρακτηρίζει τη σύγχρονη εποχή ως επίχρυση: «Κι έτσι, αδελφέ μου, συρθήκαμε γυμνοί, / κενοί από αισθήματα σε τούτη την επίχρυση εποχή, / μας πέταξαν στου χρόνου τη σιωπή, / μας κλέψανε της ευτυχίας το χάρτη.» Όμως, ο ποιητής δεν χάνει το θάρρος του. Η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο και για μια πιο δίκαια κοινωνία συνεχίζει να υπάρχει: «Στις πολεμίστρες των καιρών / κι αν στόμωσαν τα σπαθιά μας, / στα κατακόκκινα τα άνθη των αγρών, / λίπασμα είν’ το αίμα μας, νερό τα δάκρυά μας.»
Όπως παρατηρούμε ο Νίκος Βιργινός είναι πολύπλευρος όσον αφορά τα θέματά με τα οποία ασχολείται κι έτσι δεν μένει μόνο στον κοινωνικό προβληματισμό. Το ερωτικό στοιχείο υπάρχει διάχυτο σε αρκετά ποιήματα. Κάποια από αυτά είναι αφιερωμένα σε γυναίκες, που μαθαίνουμε μόνο το πρώτο γράμμα του ονόματός τους και την ερωτική ιστορία, που τις ακολουθεί χωρίς να έχει πάντα ευτυχή κατάληξη. Εξάλλου, σύμφωνα πάντα με τον ποιητή το «σ’ αγαπώ» δεν είναι εύκολη υπόθεση: «Τώρα γνωρίζεις και γνωρίζω, πόσο κόπο χρειάζεται το «σ’ αγαπώ».
Μέσα στην ποιητική συλλογή του Νίκου Βιργινού «39 περιστροφές» υπάρχουν και τρία ποιήματα, που θεωρούμε ότι πρέπει να αναφερθούν: Το πρώτο ποίημα έχει τίτλο: «Το ποδήλατο Bismarck» και αναφέρεται στο δέσιμο, που μπορεί να έχει ο άνθρωπος με ένα αντικείμενο και τη νοσταλγία, που μπορεί να νιώσει γι’ αυτό. Το δεύτερο ποίημα έχει τον τίτλο: «Το είδωλο», όπου ο άνθρωπος αντιμετωπίζει τον εαυτό του μπροστά σε έναν σπασμένο καθρέφτη. Το τρίτο ποίημα έχει τον τίτλο: «Ομολογία», όπου ο ποιητής αναρωτιέται για τον προορισμό του ανθρώπου και τελειώνει συγκλονιστικά με τον στίχο: «Ομολογώ πως δεν με γνώρισα ακόμα.»
Το μεγαλύτερο μέρος της ποιητικής συλλογής του Νίκου Βιργινού είναι γραμμένο σε παραδοσιακό στίχο. Ο ποιητής επιλέγει να ακολουθήσει την παραδοσιακή φόρμα με χαλαρό μέτρο και ακόμα πιο χαλαρή ρίμα, ενώ υπάρχουν και μερικές απόπειρες ελεύθερης φόρμας.
Συμπερασματικά, η ποιητική συλλογή του Νίκου Βιργινού «39 περιστροφές» είναι πιο ώριμη από την προηγούμενη ποιητική συλλογή του, δείγμα πως ο ποιητής έχει καλλιεργήσει το ταλέντο του και μας χαρίζει ακόμα πιο όμορφα ποιητικά ταξίδια.
