Έτσι ξεκινούσε πάντα. Πρώτα τις έβλεπε και ο αέρας γινόταν βαρύς. Έπειτα εδραιωνόταν η εικόνα τους μέσα του. Ύστερα έρχονταν τα ουρλιαχτά και εμφανιζόταν το Κόκκινο Δωμάτιο με τον γυαλιστερό, καινούργιο γάντζο να τις περιμένει. Και εκεί, στο Κόκκινο Δωμάτιο, μπορούσε να παίζει για όσο ήθελε...
Το βιβλίο του R.F. Hamilton Αντικλείδι ομολογώ ότι με εξέπληξε ευχάριστα. Αρχίζει σαν μία κλασική ιστορία μυστηρίου με όλα τα σχετικά συστατικά χωρίς τίποτα να την διαφοροποιεί από τις υπόλοιπες που εμείς οι λάτρεις του είδους έχουμε διαβάσει. Ένας ψυχοπαθής με τραυματική παιδική του ηλικία τον οδηγεί στην τρέλα και ένα γοητευτικό θύμα. Μία κλασσική ιστορία καταδίωξης η οποία εξελίσσεται στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου.
Και εκεί που είσαι σίγουρος για το τι θα ακολουθήσει γίνεται μια μεγάλη ανατροπή στην πλοκή και αρχίζει η πραγματική φρίκη. Αυτά που ακολουθούν ξεπερνούν τη φαντασία του αναγνώστη ο οποίος αποζημιώνεται αναμφισβήτητα για την αναμονή τόσων σελίδων.
Άρρωστες σκηνές, σκληρές περιγραφές που δεν ξεχνιούνται εύκολα μετά την ανάγνωσή τους, ακραία βία και γενικότερα όλα αυτά τα συστατικά που αποτελούν ένα επιτυχημένο μυθιστόρημα τρόμου δεν λείπουν από το Αντικλείδι και το μόνο σίγουρο είναι ότι το όνομα του συγγραφέα θα το ακούσουμε σίγουρα στο μέλλον.
