Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 21

Στη μνήμη του Φώτη Μπατσίλα [1971-2013]

Γράφει ο Νέστορας Πουλάκος
Δυστυχώς, η ζωή έχει απρόοπτα. Και στο περιοδικό Vakxikon.gr επειδή αγαπάμε τους φίλους μας και τους ανθρώπους που μας στηρίζουν ανιδιοτελώς, τους τιμάμε με κάθε ευκαιρία, πόσω μάλλον αν ξαφνικά μας αποχαιρετήσουν. Ο Φώτης Μπατσίλας ήταν ένας αγαπημένος φίλος, εραστής της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου, υποστηρικτής του περιοδικού μας, είτε προσφέροντας κείμενα του είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Επίσης, είναι ο άνθρωπος που στις αρχές του 2012 έστησε νομικά την εκδοτική εταιρεία μας, πρόσφερε τις γνώσεις του, τις εργατοώρες του και το πάντοτε φιλόξενο γραφείο του για τις συναντήσεις μας. Σε αυτά τα ωριαία meetings, περισσότερο μιλούσαμε για το βιβλίο, την ποίηση και τους συγγραφείς που διαβάζαμε εκείνη την περίοδο. Και στα τελευταία δέκα λεπτά, ως δαιμόνιος δικηγόρος που ήταν, μας έλυε κάθε είδους θέμα, ζήτημα, διένεξη ή ότι τέλοσπαντων μας είχε προβληματίσει και μας παρακώλυε από την εργασία μας. Πάντοτε με χαμόγελο και καλή διάθεση, οι λίγες και εύστροφες λέξεις και σκέψεις του μας ανακούφιζαν, και το ποτό στα μπαρ της Ασκληπιού μετά ήταν το ευχαριστώ μας.Ο Φώτης είχε σχεδιάσει να γιορτάσει έναν πλούσιο Γενάρη, αφού το βιβλίο του για τον Χρήστο Βακαλόπουλο, που είχε τρέξει και επιμεληθεί ο ίδιος προσωπικά με τη βοήθεια του ποιητή Σωτήρη Κακίση, και που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Αιγαίον, προμήνυε εκδηλώσεις και γιορτές πάσης φύσεως για τα 20 χρόνια από τον θάνατο του Βακαλόπουλου. Όμως και πάλι ο θάνατος εμφανίστηκε. Αυτή τη φορά πήρε εκείνον, νεότατο, μόλις στα 42 του χρόνια, την ημέρα των γενεθλίων του Βακαλόπουλου (στις 17 Ιανουαρίου 2013). Τραγική σύμπτωση ή κατάρα; Η Ιστορία της Λογοτεχνίας θα μας πει κάποια στιγμή μελλοντικά.

Ο πάντοτε δραστήριος Φώτης άφησε μια μικρή, αλλά σημαντική, παρακαταθήκη πίσω του. Το πλούσιο και ζωντανό blog του, oxy-moron (ή Σκόρπιες Ιδέες), με κείμενα για τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, ενώ ως άλλος τυμβωρύχος είχε ανασύρει από τη λήθη σημαντικά αλλά λησμονημένα έργα κινηματογραφιστών, μουσικών και λογοτεχνών της Ελλάδας και του εξωτερικού (εδώ μπορείτε να κατεβάσετε μια ψηφιακή έκδοση που επιμελήθηκαν μετά θάνατον φίλοι του, με κείμενα από το blog του). Μας άφησε επίσης, δυο βιβλία που ενισχύουν, έστω εκδοτικά, το μύθο του Χρήστου Βακαλόπουλου: Οι Kinks του Χρήστου Βακαλόπουλου και Χρήστος Βακαλόπουλος (επιμέλεια, κείμενα) –αμφότερα κυκλοφορούν από τις κυπριακές Εκδόσεις Αιγαίον. Ακόμη μας άφησε μια ιδιαίτερη αρθρογραφία στο περιοδικό Vakxikon.gr και στο πολιτιστικό πόρταλ Eranistis.net.

Το περιοδικό Vakxikon.gr τιμάει τον Φώτη Μπατσίλα στο τεύχος 21 (Μάρτιος 2013). Σ’ αυτό το μικρό αφιέρωμα στη μνήμη του, περιλαμβάνονται: κείμενο του επιστήθιου φίλου του Σωτήρη Κακίση, συνοδοιπόρο του και σε αρκετές εκδοτικές και λογοτεχνικές κινήσεις τους / κείμενο του Φώτη για το λογοτεχνικό στέκι του Vakxikon.gr, το μπαρ Feriale στη γωνία Σόλωνος και Ασκληπιού, που πλέον έχει κλείσει / το εισαγωγικό κείμενο του Φώτη από την έκδοση Χρήστος Βακαλόπουλος / κείμενο του Μιχάλη Παπαντωνόπουλου για το βιβλίο Οι Kinks του Χρήστου Βακαλόπουλου / κείμενο του Νέστορα Πουλάκου για το βιβλίο Χρήστος Βακαλόπουλος.

Καλή αντάμωση Φώτη

Υ.γ. Φώτη, περιμένω sms σου για να πιούμε καφέ το Σάββατο το μεσημέρι, στην ταράτσα του ξενοδοχείου Τιτάνια, παρέα με τον Σωτήρη.
Υ.γ. Φώτη, θυμάσαι αυτό το αφιέρωμα στον Γιάννη Μαρή για το περιοδικό που μου είχες υποσχθεί..;
Τα σκυλιά της Ασκληπιού
μου είπαν πως σε είδανε.
Απ’ το ανελέητο κυνηγητό μιας εξάτμισης
κι ύστερα ενός ανυποψίαστου πεινασμένου,
απ’ το Προδόρπιο ως τη Ρήγα Φεραίου,
κάπου εκεί, υποθέτω,
σε είδανε
(σε κάποια βιτρίνα, με παπούτσια πιθανώς, της Πολιτείας ίσως).
Εγώ δεν ήμουν εκεί.Τα σκυλιά της Ασκληπιού
στον κήπο του Πνευματικού Κέντρου
ή από τον Σάκκουλα ως τους Κόκκους το πολύ,
διακόσια μέτρα πάνω-κάτω,
πως σε είδανε μου είπαν.
Ντελικάτη, απρόσιτη, μα ένοχη,
με φόβο μη σε δουν,
μη σε δω, ίσως,
κι έπαψαν να γαυγίζουν
μην κι άλλο σε φοβίσουν.
Εγώ δεν ήμουν πια εκεί.

Τα σκυλιά της Ασκληπιού,
τ’ αδέσποτα πια,
με τα λουράκια στο λαιμό,
τα παρατημένα δηλαδή,
στάση λεωφορείων μπλε,
παλιό Διάνα και παλιό Feriale,
φοβερά και φοβισμένα,
φοβισμένα φοβερά,
πως σε είδανε μου είπαν,
μα εγώ εκεί δεν ήμουν,
εγώ ποτέ δεν ήμουν εκεί, τελικά.

Αθήνα, 10 Ιουνίου 2011

Φώτης Μπατσίλας, Τα σκυλιά της Ασκληπιού

Υ.γ.: Γράφτηκε αρχικά τον Ιούνιο του 2005, τέτοιες μέρες, κι έλαβε την σημερινή (και τελική;) μορφή ένα Σάββατο βράδυ του φετεινού Φλεβάρη, γυρνώντας με τα πόδια από ένα μπαρ της Κολοκοτρώνη.