Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 21

#7 Βασίλης Κατσικονούρης: "Η ματιά μας πάνω στα πράγματα να είναι όμορφη"

Συνέντευξη
στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη
Ο Βασίλης Κατσικονούρης γεννήθηκε στο Κιλκίς. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάζεται ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση. Το 1990 έγραψε το πρώτο του θεατρικό έργο, το Εντελώς Αναξιοπρεπές, το οποίο δέκα περίπου χρόνια αργότερα, το 2001, βραβεύτηκε στο Διεθνή Διαγωνισμό του ιδρύματος Ωνάση και το 2004 παρουσιάστηκε στο θέατρο Στοά. Την ίδια χρονιά παρουσιάζεται και στο Εθνικό θέατρο στην Πειραματική Σκηνή το έργο Καλιφόρνια ντρίμιν.Το 2006 ξεκινάει, σε σκηνοθεσία Ν. Μαστοράκη, τις παραστάσεις του θεατρικού Το γάλα στο Εθνικό. Το 2011 προβλήθηκε η ταινία Το Γάλα βασισμένη στο ομώνυμο έργο. Ο Βασίλης Κατσικονούρης θεωρείται από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γενιάς του στην ελληνική δραματουργία. Πριν από λίγους μήνες κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του Μπαμπούσκα από τις Εκδόσεις Κέδρος. Η συνέντευξη που του πήραμε είναι μια ευκαιρία για να γνωρίσουμε τις σκέψεις του αλλά και να προσεγγίσουμε βαθύτερα το έργο του.

Ποια ήταν η αφορμή για γραφεί το μυθιστόρημα Μπαμπούσκα;

Ήθελα να γράψω ένα μυθιστόρημα – περιήγηση στη θνητότητα.

Στο μυθιστόρημα ένας αρχάγγελος και ένας άγγελος κατεβαίνουν στη γη για να τη σώσουν. Υπάρχει δηλαδή ακόμη ελπίδα σωτηρίας με όλα αυτά που μας συμβαίνουν;

Ναι. Ίσως η ελπίδα να βρίσκεται σε εκείνο το είδος εμπιστοσύνης που είχαμε ως παιδιά, ο καθένας στο δικό του άγγελο. Βέβαια αυτή είναι μια πίστη που διαψεύστηκε. Ο πυρήνας όμως της κάθε είδους πίστης είναι η αγνότητα κι ακόμα κι όταν η πίστη χάνεται, η ελπίδα βρίσκεται σε αυτήν ακριβώς την αγνότητα με την οποία πιστέψαμε σε κάτι. Να μπορούμε ακόμα να ακούμε τα καμπανάκια από το έλκηθρο, κι ας ξέρουμε ότι δεν υπάρχει Αι-Βασίλης (όπως στο Πόλαρ Εξπρές). Πιστεύω ότι σε αυτό το είδος αγνότητας καταλήγουν κάποιοι από τους ήρωες της Μπαμπούσκας.

Η κάθοδος του αγγέλου στη γη μου θυμίζει την ταινία του Βιμ Βέντερς  Τα φτερά του έρωτα. Και όπως θυμάμαι σε εκείνη την ταινία η αφορμή ήταν μια γυναίκα. Από τη μια η γυναίκα είναι αυτή που ευθύνεται για το προπατορικό αμάρτημα και από την άλλη είναι το ωραιότερο δώρο του δημιουργού για τον άντρα. Δεν υπάρχει άραγε μια αντίφαση;

Μα ακριβώς η ευθύνη της για το προπατορικό αμάρτημα την κάνει να είναι το ωραιότερο δώρο για τον άντρα. Και το πιο οδυνηρό. Από την άποψη ότι τον βάζει στη διαδικασία ενηλικίωσης και ωρίμανσης, αντί να παραμείνει ένας καλοκάγαθος χίπη, που περιφέρεται στην Εδέμ, συζητώντας με κουνέλια και άλλα ζώα.

Σε μια σκηνή περιγράφετε την Πλατεία Βικτωρίας. Έλληνες και πάρα πολλοί μετανάστες. Υπάρχει όμως συνύπαρξη των Ελλήνων με τους μετανάστες;

Σε μια χώρα που δέχεται ανεξέλεγκτα και χωρίς υποδομές στρατιές μεταναστών, δεν έχουμε συνύπαρξη λαών. Έχουμε συνύπαρξη ενός λαού με μεγάλο αριθμό ετερόκλητων ατόμων φοβισμένων και απελπισμένων, αποκαΐδια άλλων λαών και χωρών.

Γράφετε ότι η ομορφιά είναι πάντα μπροστά μας. Δε θέλει ψάξιμο, δε θέλει σκάψιμο.  Αλήθεια τι εννοείτε;

Εννοώ (αν όχι εγώ, τουλάχιστον η Ευρυδίκη που λέει αυτή τη φράση μέσα στο βιβλίο) ότι το θέμα δεν είναι πού βρίσκεται η ομορφιά, αλλά η καθαρότητα των ματιών μας. Με δυο λόγια, η ματιά μας πάνω στα πράγματα και στους άλλους να είναι όμορφη, αυτό μετράει.

Πέρα από μυθιστοριογράφος είσαστε και θεατρικός συγγραφέας. Έχουν καμία σχέση η μία ιδιότητα με την άλλη;

Και στα δύο κόσμους φτιάχνεις. Ο κόσμος του μυθιστορήματος είναι πιο ευρύχωρος και ο αναγνώστης καλείται να κάνει τη βόλτα του εκεί μέσα. Στο θέατρο ο κόσμος είναι πιο μικρός, όλα πρέπει να συμβούν μέσα σε μια πυκνότητα του εδώ και τώρα. Ο θεατής καλείται να γίνει μέρος αυτής της πυκνότητας.

Έμαθα ότι ετοιμάζετε μια νέα θεατρική παράσταση. Σε αυτή όμως θα είσαστε από την θέση του σκηνοθέτη. Μπορείτε να μας αναφέρετε τι ακριβώς ετοιμάζετε;

Σκηνοθέτησα το The Event του John Clancy σε μετάφραση της Κατερίνας Θεοδωράτου. Ο ελληνικός τίτλος είναι Το Θέαμα. Ερμηνεύει ο Βαγγέλης Ρόκκος, ένας πραγματικά σπουδαίος ηθοποιός. Η παράσταση ξεκίνησε στις 16/2 στο Θέατρο Σημείο και νιώθω ότι γνωρίζει πολύ καλή υποδοχή από τον κόσμο. Και τέλος: Πέρυσι και φέτος παίχτηκε το έργο μου Πήρε τη ζωή της στα χέρια της… με τους Υρώ Μανέ, Μαρία Σολωμού, Κρατερό Κατσούλη, Νίκο Αρβανίτη σε σκηνοθεσία του Γιώργου Παλούμπη. Αυτή την εποχή παρουσιάζεται ο μονόλογός μου Ο Μάκης με το Δημήτρη Πιατά στο θέατρο Εν Αθήναις.