(Στο σαλόνι. Εκείνος καθισμένος στον καναπέ. Εκείνη έρχεται από την κουζίνα).
Εκείνη: Πολύ σκεφτικό σε βλέπω.
Εκείνος: Ναι... σκέφτομαι πώς θα ήταν αν εσύ κι εγώ δεν είχαμε γνωριστεί.. πώς θα ήταν οι ζωές μας τώρα..
Εκείνη: Εγώ μάλλον θα είχα γυρίσει πίσω κι εσύ θα ήσουν με κάποια άλλη.
Εκείνος: Ή μπορεί και μόνος μου.
Εκείνη: Θα το ήθελες;
Εκείνος: Ποιο;
Εκείνη: Να ήσουν μόνος σου.
Εκείνος: Δεν ξέρω. Κάποιες φορές, πιστεύω πως όλα έγιναν πολύ γρήγορα μεταξύ μας. Άλλες φορές, πιστεύω πως θα ήταν καλύτερα να ήμουν μόνος μου. Κι άλλες, φοβάμαι μην σε χάσω.
Εκείνη: Δε θα με χάσεις. Εδώ θα είμαι. Αλλά, ποιος ο λόγος να τα σκέφτεσαι τώρα όλα αυτά, όταν έχεις πάρει την απόφασή σου; Καλά δεν είμαστε;
Εκείνος: Για τώρα ναι. Μετά, όμως; Αν εγώ ή εσύ αλλάξουμε γνώμη; Αν τελικά αποφασίσεις να γυρίσεις πίσω και να με αφήσεις;
Εκείνη: Δεν μπορείς να ζεις υποθετικά. Κανείς δεν το ξέρει το μετά. Το μόνο που μπορούμε να ζήσουμε είναι το τώρα. Και τώρα θέλω να είμαι εδώ μαζί σου.
Εκείνος: Φοβάμαι...
Εκείνη: Τι;
Εκείνος: Μην σε πληγώσω.
Εκείνη: Δε θα το έκανες.
Εκείνος: Πού το ξέρεις;
Εκείνη: Έτσι νιώθω. Το βλέπω. Δε θα το ήθελες.
Εκείνος: Είμαι αρκετά πληγωμένος. Και το ξέρεις. Φοβάμαι μην το έκανα άθελά μου σε σένα και δε θα το ήθελα.
Εκείνη: Μην ανησυχείς. Τίποτα τέτοιο δε θα συμβεί. Δεν μπορείς να ζεις μονίμως με φόβους, γιατί καταλήγουν να γίνουν πραγματικότητα στο τέλος.
Εκείνος: Αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι ότι δεν νιώθω καλά τώρα τελευταία. Χρειάζομαι το χρόνο μου.
Εκείνη: Τι εννοείς; Νόμιζα ότι μου είπες πως είχες αρκετό και πως δε θες άλλο.
Εκείνος: Έκανα λάθος. Νόμιζα πως ήμουν έτοιμος, αλλά δεν είμαι.
Εκείνη: Τι είναι αυτά που λες;
Εκείνος: Βιάστηκα να σου μιλήσω, ενώ δεν ήμουν σίγουρος κι έτοιμος. Πίεσα τον εαυτό μου, γιατί κατά βάθος ήθελα να πιστέψω.
Εκείνη: Σε τι;
Εκείνος: Σε μας. Συγχώρεσε με. Χρειάζομαι το χρόνο μου για να μπορέσω να βρω τον τρόπο να κλείσω αυτό το κενό που μου άφησε ο προηγούμενος χωρισμός. Δε θέλω να σε σύρω σε όλο αυτό.
Εκείνη: Και τα δικά μου συναισθήματα δεν μετράνε; Και όσα είπες; Τα παίρνεις πίσω;
Εκείνος: Όχι, σε καμιά περίπτωση. Απλώς δεν μπορώ να είμαι αυτός που κι εσύ κι εγώ θα θέλαμε να είμαι τώρα. Το προσπάθησα, αλλά δεν μπορώ. Σε παρακαλώ, προσπάθησε να καταλάβεις.
Εκείνη: Καταλαβαίνω. Αλλά μόλις κάνεις αυτό που δεν ήθελες να κάνεις. Με πληγώνεις. Κι όλα αυτά έπρεπε να τα είχες σκεφτεί νωρίτερα, πολύ πριν έρθεις και μου μιλήσεις.
Εκείνος: Το ξέρω, ήταν λάθος μου, παρασύρθηκα. 'Οταν τα έλεγα, τα πίστευα, τίποτα απ' αυτά δεν ήταν ψέματα. Απλά τώρα βλέπω μπροστά μου λίγο πιο καθαρά και δεν μπορώ να στο κάνω αυτό, θα ήταν άδικο για σένα.
Εκείνη: Και τι είναι δίκαιο; Λυπάμαι που νιώθεις έτσι (παύση). Φεύγω.
Εκείνος: Μπορούμε να συνεχίσουμε να μιλάμε;
Εκείνη: Δεν ξέρω. Χρειάζομαι κι εγώ το χρόνο μου τώρα. Ευχαριστώ για την ειλικρίνειά σου. Πάντα η αλήθεια κοστίζει.
Εκείνος: Ελπίζω να με συγχωρέσεις.
Εκείνη: Κοίταξε πρώτα να συγχωρέσεις εσύ τον εαυτό σου.
(Ανοίγει την πόρτα του σπιτιού και κατευθύνεται προς το αυτοκίνητό της. Ακουμπάει στο καπό και αφήνεται να κλάψει μέχρι να ξεθυμάνει...).
Kατερίνα Καντσού (σκηνοθέτις)
Η στήλη Ζευγάρια γράφεται από το τεύχος 12 του Vakxikon.gr.
