Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 23

Μια ανάσα δρόμο του Παναγιώτη Μηλιώτη

Μια ανάσα δρόμο, ποίηση, Παναγιώτης Μηλιώτης, Εκδόσεις Ars Nocturna 2013

 

Η ποίηση του Παναγιώτη Μηλιώτη είναι καμωμένη από νύχτα. Νύχτα που ντύνεται σε πεπρωμένο, σε νήμα από σκιές που ακολουθούμε σιωπηλά και δίχως τύψεις, μήπως και βγούμε απ’ το λαβύρινθο της ύπαρξης που υπηρετούμε.

Κάπου εκεί, στις ξεχασμένες νεκροπόλεις που συναντάμε, ο ίσκιος της καταστροφής αφήνεται ν’ αγγίξει τον κρυστάλλινο καθρέφτη κάθε βλέμματος και να τον σπάσει σε κομμάτια μοναξιάς. Η διέξοδος απεγνωσμένα καλεί την ύπαρξή της. Η μνήμη απαντά προσφέροντας εικόνες απ’ το χρόνο της συμφοράς που θρέψαμε εντός, που ρίζωσαν σαν δέντρα στις αυλές των θολωμένων ονείρων. Ποτάμια δακρύων ρέουν τώρα απ’ τις καρδιές τους, ενόσω ο δυνατός αέρας επιμένει να ξεκαρφώνει τα αισθήματα από τους τοίχους του άρρωστου ουρανού που μας σκεπάζει. Η θάλασσα καλεί σε βοήθεια μα μόνο η σιωπή ανταποκρίνεται. Συντρίμμια μείναν τώρα να προσμένουν στο δρόμο της επιστροφής, κάνοντας σκόνη το παρελθόν της λύτρωσης που έδινε ρυθμό στη ματαιότητα της ύπαρξης. Το σώμα αφηγείται το χαμό του. Τα χέρια του αρνούνται να γίνουν φτερά. Τώρα τραβούν σταυρούς σε έρημους, λοξούς δρόμους επιστροφής, των οποίων η φωνή δεν μπορεί ν’ ακουστεί μέσα στη νύχτα. Μια ανάσα πιο πέρα βρίσκεται η κενή ταυτότητα της ύπαρξης.

Το τίποτα της σιωπής και της γύμνιας. Το μαραμένο δέρμα. Χαμένα στην απόλυτη ερημιά. Τα λευκά φώτα ξεμακραίνουν. Ο χρόνος ντύνεται τιμωρός παρακινώντας τα είδωλα να ξεκολλήσουν από τις σκιές τους. Ψάχνουν τους ρόλους τους, το χώρο τους εκ νέου. Το Θεό τους να βρουν στου δρόμου τα σκόρπια κομμάτια, να τον κοιτάξουν στα κρυστάλλινα μάτια. Μια ανάσα δρόμο πιο πέρα. Μέσα στη νύχτα ανοίγουν κανάλια. Τώρα τα νούμερα ρυθμίζουν τα πάντα. Και κάποια αλλόκοτη κοφτή γραμμή, μια σχισμή, μία κατεύθυνση υποδεικνύει. Την έξοδο, που σαν μαγνήτης απέραντης οδύνης, έλκει τις ρίζες των ονείρων βαθιά μέσα απ’ το χώμα.

Η θολωμένη έξοδος μέσα στη νύχτα αναβοσβήνει ρυθμικά. Τα όνειρα, η μνήμη, το σώμα, τα μάτια. Με μιαν ανάσα. Στο δρόμο... Πιο πέρα... Μια αναγγελία θανάτου σφραγίζει τη λύτρωση.

Άτη Σολέρτη