Αμοργός
Η επανάληψη του αδύνατου
Με βρήκε ψημένη στον ήλιο
Να φαντάζομαι τη φανταστική ζωή μου
Υποβασταζόμενη από πετσέτες τυρκουάζ
Γυαλιστερά βότσαλα και την απερισκεψία πως
Η επιθυμία μπορεί να είναι
Ισοδύναμο ζωής
Η έλλειψη
Να εξοικειωθεί με την αλητεία
Αυτά σκεφτόμουν ξαπλωμένη
Χιλιόμετρα χρόνους απόσταση
Απ’ τη γωνιά όπου έφερνες
Το δανεικό τσιγάρο στα χείλη σου∙
Πρωτοπορία της ύλης
Ναυσιπλοΐα
Έρημος ανακαινισμένη –
μισή λύπη στο λόγο
μισή θύμηση στο σώμα
καμπυλωνόταν η πλεύση
στην προφορικότητα του
Αιγαίου
θάλασσα αυτοδίδακτη
εφηβική ωραιότητα ολόκληρη
στην έκπληκτη παλάμη μου
Ονειροπόληση
μεσουράνια
κουλουριάζεται
στα οδοιπορικά μου λόγια
(πολλαπλάσια καθημερινότητα με τρυπάει)
Φαντάζομαι την
ανέλκυση του τραύματος
πάω γυρεύοντας να
συγγενέψω με την
πολυχρωμία του μαύρου
αφιλόξενα τοπία
σκαρώνει το κορμί μου
ενασχόληση ολόσωμη
(Όλες οι πληγές κάποτε γίνονται
καθημερινές)
Αυλή
Όταν ερχόταν η εποχή
αφαιρούσαμε στεριές και θάλασσες
απ’ τα ταχυδρομεία της μοίρας
Σαν τελείωναν οι καμπάνες
χτυπάγαμε το χρόνο
έτσι όπως έμπαινε όλο και πιο
βαθιά στα παράθυρά μας
Φορούσα τα σανδάλια μου
φορούσες τα δικά σου
Νικούσα τον τρόμο μου
νικούσες τον δικό σου
Κάπου εκεί κοντά
τα τρένα μετέφεραν τις αποστάσεις
παίζαμε με τα σπιρτόκουτα
των αναμμένων μας φωνών
Ήχοι πηχτοί που τους είχαν γεννήσει χώματα
χίλιες δυο μάνες έρχονταν
κρατώντας το τιμόνι
της παιδικής μας ύπαρξης
Τα καλοκαίρια
γυρνάω ακόμα ευλαβικά
στην ίδια πλάνη
Η Ελευθερία Κυρίτση έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Χειρόγραφη πόλη (Μανδραγόρας 2013). Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.
