στον Νέστορα Πουλάκο
Η Πλαστική άνοιξη περιλαμβάνει τριάντα ποιήματα (όσα και η ηλικία μου), η πλειοψηφία των οποίων γράφτηκε Μάη με Ιούνη του 2012. Πηγή ενέργειας ήταν η επαφή με «καταραμένες» γυναικείες ποιητικές φυσιογνωμίες στο πλαίσιο ενός ανοιξιάτικου σεμιναρίου λογοτεχνίας. Συμπύκνωση υπάρχει και στο διήγημα και στο παραμύθι, μαζί με μία ποιητικίζουσα διάθεση. Οι λέξεις είναι παιχνίδι ενηλίκων. Απ’ ότι φαίνεται, αυτή η διάθεση ενηλικιώθηκε και αποτέλεσε τελικά τον όγκο της συλλογής.
Πως νιώθει ένας κατεξοχήν πεζογράφος όταν εκδίδεται ένα ποιητικό βιβλίο του; Ή δεν δέχεσαι τέτοιου είδους ταμπέλες για τους συγγραφείς εν γένει; Πιστεύεις ότι το κοινό που σε ακολουθεί «θα μπερδευτεί»;
Το συνώνυμο της ζωής είναι η αλλαγή και η έκπληξη. Συγγραφικές συνέχειες που δεν υπαγορεύονται από της καρδιάς το βάσανο, μου είναι αδιάφορες είτε είμαι ο συγγραφέας είτε το αναγνωστικό κοινό. Αντί για ταμπέλες όπως λες, προτιμώ να λέω π.χ. για μένα, ότι έχω βγάλει μια συλλογή διηγημάτων, ένα αφήγημα, δυο παραμύθια και ok πλέον και μια ποίηση.
Στα ποιήματα σου διαβάζουμε κυρίως για το θάνατο και την πίστη. «Ο θάνατος γεννήθηκε στα χορτασμένα δεύτερα των λεωφορείων». Γράφοντας γι’ αυτά προσπαθείς να προσεγγίσεις, να ερμηνεύσεις ή να κατανοήσεις τι ακριβώς συμβαίνει γύρω μας, μέσα μας;
Μπορεί η ζωή να είναι συνώνυμο της αλλαγής και της έκπληξης αλλά για να τη ζήσουμε θέλει πίστη. Πίστη και θάνατος δεν είναι καθόλου εύκολα διαχειρίσιμα. Να εντοπίσω προσπαθώ, να εντοπίσω μια κάποια αλήθεια πίσω από τα αυτοματικά και αυτονόητα της κάθε μέρας. Αλήθεια που εξ ορισμού, είναι τραγική.
Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος του ποιητή: να διανύσει το ανεξήγητο της ζωής ή να μιλήσει για την καθημερινότητα με τον πλέον ανεστραμμένο τρόπο;
Ο ρόλος του ποιητή είναι ανάλογος της ποίησης του και μόνο.
Τι σημαίνει για εσένα «γράφω ποίηση σήμερα»; Ή αλλιώς, δέχεσαι την κλισέ ερώτηση, ποιος ο ρόλος της ποίησης σε καιρούς κρίσης;
Για να κατανοήσουμε το όποιο ρόλο της ποίησης, ένα πρώτο βήμα είναι να κατανοήσουμε το δικό μας ρόλο στο τώρα, σε αυτόν τον καιρό της κρίσης όπως λες κι εσύ. Το ενσταντανέ της πλειοψηφίας είναι εκείνο του παρατεταμένου βήχα. Μπαίνει η πραγματικότητα άλλοτε με βία άλλοτε παρεμπιπτόντως από το λαιμό μας κι εμείς προσπαθούμε να την καταπιούμε γιατί έτσι μας έχουν πει να κάνουμε σε περίπτωση που πνιγόμαστε. Από την άλλη μας πνίγει άρα είναι εχθρική, άρα εν δυνάμει κακή και προσπαθούμε να τη φτύσουμε. Η όποια ποίηση που γράφεται σήμερα μοιάζει με την κατάσταση του αμυνόμενου σώματός μας κόντρα στην διττότητα της επιβίωσης.
Έχεις επόμενα συγγραφικά σχέδια; Τι να περιμένουμε από εσένα το επόμενο χρονικό διάστημα;
Τη νουβέλα Αντίστροφα - love will tear us apart που έχει λάβει υποτροφία ενθάρρυνσης από το ΕΚΕΒΙ και το CNL (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου της Γαλλίας), μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο Φαμιλιάλ και κάποιες παιδικές - εφηβικές ιστορίες. Μιλώντας πάντα για τον επόμενο χρόνο. Συνθήκης θέλοντος και εκδότη επιτρέποντος.
