Χωρίς τίτλο
Δε θα βρούνε κανέναν ήρωα μέσα
σ’ αυτό το ποίημα...
μόνο σκυλιά που μαζεύονται και γλείφουν
τα πόδια της
όταν έχουν χάσει το δρόμο.
Στους δρόμους διάχυτη ή κλεισμένη
σ’ ένα μουσικό κουτί
υπάρχει ακόμα μπόλικη μαγεία
που δεν πρόλαβες να χρησιμοποιήσεις
όλοι αυτοί, που δεν ξέρουν
πώς γίνεται
θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν
κάθε
τέτοια απόπειρα
κι αυτό είναι κάτι πιο σκληρό από το θάνατο
ή από ένα δήμιο που ανεξήγητα γυαλίζουν
τα μάτια του
Χωρίς κέφι παραδίνομαι σε νύχτες
που οδηγούν ευνούχοι
ενώ σκόπιμα παίζω με τα σπίρτα για να δω
τριγύρω μου αν υπάρχει κάτι εύφλεκτο
Μόνο εκείνη,
κινείται με τρόπο συνεπή προς το μυστήριο
Αυτό, βέβαια, την κάνει ερωτική
αλλά η ίδια δεν το γνωρίζει
γι’ αυτό κι εγώ με τρόπο
προσπαθώ να της καθρεφτίσω
ότι πριγκίπισσες υπάρχουν
και ότι ήδη άρχισα να σκαρφαλώνω
απ’ τα μαλλιά της.
Νούμερο 127
Υπάρχουν μάσκες που δεν έχεις
δοκιμάσει
μάσκες που ακόμη δεν έχεις τραβήξει
και νά, μια φωτογραφία που
έμεινε στη μέση
χαμόγελα που σαν παιδιά
απότομα άλλαξαν διαθέσεις
Ίσως να ’ταν αυτό…
ξενοδοχείο στο δρόμο που έγραφε
«HOTEL KRISTIE»
και κάποιος στο δωμάτιο
που την παίζει
με ό,τι έσωσε στη μνήμη
Αφού στο τέλος, δεν αντέχουν
οι πριγκίπισσες
και κλάνουν μέσα στα παραμύθια
τόσοι και τόσοι κύκνοι χαμένοι μέσα
στην έρημο
καθένας όπως έστρωσε θα κοιμηθεί.
Ο Έλενος Χαβάτζας έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Ηλιοτρόπια με τις πλάτες στον τοίχο (Ομήγυρις 2013). Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.
