Μεταφράζει η Ανδρονίκη Δημητριάδου
Η συλλογή αυτή των ποιημάτων του σουρεαλιστή ποιητή Πωλ Ελυάρ, με τίτλο: «Αγάπη, ποίηση» δημοσιεύεται το 1929 και πραγματεύεται την ουσιαστική προσέγγιση του ερωτικού συναισθήματος και της ποιητικής γλώσσας. Πιστεύει πως ο κόσμος είναι αδιάφορος για εκείνον που δεν τον αγαπούν. Αλλά και ο ίδιος ο ποιητής, χωρίς το έντονο συναίσθημα της αγάπης, δεν μπορεί να γράψει. Παρόλα αυτά, είναι ο έρωτας αυτός καθαυτός που τον εμπνέει και όχι η γυναικεία παρουσία. Η ποίησή του διακρίνεται για τον ερωτικό λυρισμό της, όμως δεν προτρέπει απλά την αγάπη, είναι η ζωή η ίδια.
Δυνατά
Δυνατά
Υψώθηκε η ευκίνητη αγάπη
Με λάμψεις τόσο λαμπερές
Που το μυαλό μες τη σοφίτα του
Τρόμαξε να παραδεχτεί τα πάντα.
Δυνατά
Του αίματος όλα τα κοράκια κάλυψαν
Άλλων γεννήσεων τη μνήμη
Έπειτα συγκλονισμένα μες στο φως
Τυλιγμένο σε φιλιά το μέλλον.
Αδύνατη αδικία στο κόσμο μια ύπαρξη μονάχη
Η αγάπη διάλεξε αγάπη δίχως πρόσωπο ν ’αλλάξει.
*
Στα κρυφά ερωτευμένη
Στα κρυφά ερωτευμένη πίσω απ’ το χαμόγελό σου
Ολόγυμνη του έρωτα οι λέξεις
Τον λαιμό σου και τα στήθη αποκαλύπτουν
Και τα βλέφαρά σου
Φανερώνουν κάθε χάδι
Ώστε τα φιλιά στα μάτια σου
Μονάχα εσένα ολάκερη να δείχνουν.
*
Την αυγή σ’ αγαπώ
Σ’ αγαπώ την αυγή τη νύχτα όλη έχω στις φλέβες
Σε κοιτούσα όλο το βράδυ
Τα πάντα πρέπει να μαντέψω σιγουρεύτηκα για το σκοτάδι
Αυτές μου δίνουν δύναμη
Να σε τυλίξω
Να σε ταράξω επιθυμία ζωής
Στης ακινησίας μου το στήθος
Δύναμη να σε αποκαλύψω
Να σ’ ελευθερώσω να σε χάσω
Αόρατη φλόγα την ημέρα.
Αν φύγεις η πόρτα ανοίγει στο φως
Αν φύγεις η πόρτα ανοίγει σε μένα.
Έκλεισα τα μάτια
Έκλεισα τα μάτια τίποτα να μην ξαναδώ
Έκλεισα τα μάτια για να κλάψω
Που δεν θα σε ξανάβλεπα.
Πού είναι τα χέρια σου και τα χέρια που χάιδευαν
Τα μάτια σου πού είναι και οι τέσσερις ευχές την ημέρα
Χάνοντάς τα όλα εσύ δεν είσαι πια εκεί
Τη μνήμη της νύχτας να θαμπώσεις.
Χάνοντάς τα όλα με βλέπω να ζω.
*
Αεράκι χορού
Αεράκι χορού
Από κάποιον ατέλειωτο δρόμο
Πιο γοργά των φύλλων τα βήματα
Τα σύννεφα κρύβουν τη σκιά σου.
Φλεγόμενο στόμα ερμίνας
Δυνατά η φωτιά
Χαϊδεύει χρώμα κατακλυσμού
Τα μάτια σου το φως καταδιώκουν.
Σπάει την ισορροπία ο κεραυνός
Τα αδράχτια του φόβου
Αφήνουν τη νύχτα να πέσει
Στης εικόνας σου το βάθος.
*
Ταξίδι της σιωπής
Ταξίδι της σιωπής
Από τα χέρια μου στα μάτια σου
Και μέσα στα μαλλιά σου
Όπου της λυγαριάς οι κόρες
Στον ήλιο ακουμπούν
Τα χείλη αναδεύουν
Και την τετράφυλλη σκιά αφήνουν
Να κερδίσει τη ζεστή απ’ τον ύπνο καρδιά τους .
