Γράφει ο Απόστολος Θηβαίος
Θυμάμαι τα λευκώματα της εφηβικής ηλικίας. Ήταν ένα άβατο και υπήρξε μέγιστη ένδειξη αποδοχής ανάμεσα στα παιδιά το δικαίωμα να αφήσει κανείς το αποτύπωμά του σε αυτό. Ανάλογα κολάσιμη χαρακτηριζόταν η ανάγνωσή του δίχως την παραχώρηση του δικαιώματος. Οι έρωτες, τα μίση, τα όνειρα βρίσκονται όλα γραμμένα εκεί.
Ένα τέτοιο βρέθηκε στα χέρια μου. Μετά από Εσένα, Τι μου δίδαξε η ζωή του Δημήτρη Σκυριανού τιτλοφορείται το προσωπικό αυτό εγχειρίδιο των εκδόσεων wnbook. Στις σύντομες ενότητές του περιλαμβάνονται παραβολές που δεν συνιστούν παρά τα προσωπικά βιώματα του ίδιου του συγγραφέα. Ο πρόλογος της ψυχολόγου Μαρίας Δανιήλ Κουτσουμπέλη επιβεβαιώνει τις αφετηρίες της έκδοσης που φθάνει στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Η πρώτη από τις ενότητες αυτού του προσωπικού λευκώματος αναφέρεται σε μια τραγική εμπειρία. Η απώλεια ενός παιδιού, αυτή η κορυφή της ανθρώπινης δυστυχίας, ένα γεγονός που αφήνει αναλλοίωτα σημάδια στην ανθρώπινη ψυχή αποτελεί το αφοπλιστικό θέμα της εισαγωγικής ενότητας. Ένα είδος εξομολόγησης, από μια απόσταση που κερδίθηκε με προσπάθεια και όλο τον πόνο του κόσμου. Οι μικρές και οι μεγάλες ερωτήσεις αυτού του κόσμου, το νυν και το αεί της ύπαρξής μας, που δεν είναι άλλο απ΄την αγάπη λάμπει στο προσκήνιο όλων των παραβολών. Και είναι ετούτο από μόνο του μια αφορμή επαρκέστατη για να δικαιώσει την έκδοση του κ. Σκυριανού, καθώς το βιβλίο φέρνει στο φως ένα είδος σοφίας. Εκείνης που θεμελιώνεται πάνω στην ανθρώπινη εμπειρία, την αφοσίωση στη συνέχεια του βίου, στην αναγκαιότητα να τηρηθεί ολοζώντανος ο ρυθμός της. Ο Δημήτρης Σκυριανός παρελαύνει τα στάδια της ζωής του υψώνοντας τη σημαία της αγάπης.
Το μικρό αυτό λεύκωμα καθίσταται όμως ενδιαφέρον και για έναν άλλο λόγο. Βεβαιώνει μια ραγδαία αλλαγή που συμβαίνει στον εκδοτικό χώρο και η οποία σχετίζεται με τα πολλαπλά εργαλεία που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει προκειμένου να προβεί στην έκδοση ενός βιβλίου. Οι εκδόσεις ownbook επαληθεύουν τις σιωπηρές μα θεμελιώδεις μεταβολές επιβάλλει η ολοένα και περισσότερο ευρεία χρήση εκ μέρους του κοινού των ebooks. Ίσως η αίσθηση του ίδιου του αντικειμένου να προσθέτει αντοχή σ΄έναν κομβικό χώρο του πολιτισμού, καθώς η πλειοψηφία του κοινού παραμένει πιστή στη μυσταγωγία που πλαισιώνει τα βιβλία ως αντικείμενα. Ωστόσο θα ήταν αβλεψία αυτής της μικρής στήλης αν δεν γινόταν μια σύντομη έστω αναφορά, - το θέμα σχετίζεται με ποικίλες κατευθύνσεις και δεν εξαντλείται στις λίγες γραμμές αυτού του κειμένου-, προτού επανέλθουμε στο περιεχόμενο του Μετά από Εσένα, Τι μου δίδαξε η ζωή του Δ. Σκυριανού.
Προτού ολοκληρωθεί αυτό το σημείωμα, είναι κρίσιμο να επισημάνουμε πως το εγχειρίδιο ζωής του συγγραφέα κερδίζει τη θέση του ανάμεσα στις εκατοντάδες εκδόσεις των ημερών, χάρη στην αυθεντικότητα της εμπειρίας και το θάρρος που απαιτεί μια τέτοια εξομολόγηση ζωής. Μιλώντας με όρους ψυχολογίας και με απερίφραστη την ολοκληρωτική άγνοια ενός αχανούς, επιστημονικού πεδίου, οι ενότητες του βιβλίου των εκδόσεων ownbook ανήκουν σε κάποιον που πέρασε μέσα από την κόλαση ώσπου να βρει το φως και σ΄αυτό να βγει. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς πόση αφοσίωση και πόση ανάγκη προϋποθέτει η σύντομη αφήγηση ζωής του συγγραφέα που αίφνης σε κατακλύζει.
Ανήκει στην κλισέ φρασεολογία της νεοελληνικής μας διαλέκτου η πρόθεση να κατανοήσουμε το μαρτύριο του διπλανού μας, του φίλου, του αδελφού, του γονιού. Στο βιβλίο του Δημήτρη Σκυριανού, στον βαθμό που αφορά τούτες τις γραμμές δηλώνω τον αμέριστο θαυμασμό για έναν άνθρωπο που στο ξεκίνημα της ζωής του έρχεται αντιμέτωπος με τον θάνατο για να κατορθώσει τελικά να ζήσει και να αντέξει για να μεταφέρει σε μας το απόσταγμα μιας θλίψης που μεταφράζεται σε αλήθεια και το κυριότερο, αγάπη.
