ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ
Η σοβαρότητά σου ψαχουλεύει το κορμί μου σαν ερινύα.
Αναπηδούν οι λέξεις στο άκουσμά σου
και οι βρυχηθμοί συσσωρεύονται στην ανάσα μου.
Η υποψία σου κρύβεται στα βλέφαρα,
η γενναιότητά σου γκρεμίζεται στα χείλη σου.
Ο μήνας Ελαφηβολιώνας σου, δροσίζει την παλάμη μου.
Κάθε πρωί σε βλέπω στον ύπνο μου.
Εκεί περίπου, όταν η Ηώ αρχίζει την εκδίκησή της.
Πότε σαν Ταξιάρχη,
πότε σαν οδηγό λευκών μωρών,
Πότε θλιμμένο για τους καινούργιους δρόμους
που θα χαλάσουν την γωνιά στο σπίτι σου.
*
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟΓΡΑΦΗΣ
Το τελευταίο κοχύλι
Που απέγραψα στην άμμο
Μαδούσε εύκολα στα χέρια μου,
Γιατί είχε τριφτεί για μερικούς αιώνες
Με την προσδοκία και το Έρεβος.
Κάτι κρινάκια στις αμμοθίνες παραπέρα.
Απογράφησαν άλλου δήμου δημότες,
Του πρόσκαιρου και του παροδικού.
Και κάτι βότσαλα είχαν ξεχάσει,
Σε ποια στιγμή θανάτου αισθήματος γεννήθηκαν
Και σε ποια ανάμνηση ονείρου
Ψηφίζουνε στην κάθε εκλογή.
Κι όλη την παραλία αφού απέγραψα,
Στοιχείο κανένα δεν βρέθηκε,
Για την μοναξιά μου –έστω και ελλιπές.
Έντρομη λοιπόν σκέφτομαι , πως θα πληρώσω το υπέρογκο πρόστιμο,
Της απουσίας της κόρης μου της πιο ακριβής.
*
ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Υπάρχουν ίχνη στάχτης
και λάσπης μαζί.
Υλικό για ένα σπίτι.
Με στηρίγματα,
τις ευωδιές τ’ ανέμου,
και σκεπή,
την νύχτα της αλήθειας.
Με θαλασσινό τραπεζομάντιλο,
κι άλλα αντικείμενα
βγαλμένα από το στόμα του χρόνου.
Κορνίζες έβαλε η ανάγκη,
και χρώματα,
της επιθυμίας η κραυγή.
Με βήματα ελαφρά
περπατώ στην σκάλα
του συννεφιασμένου φθινόπωρου,
και καθαρίζω σκόνες στα παράθυρα
της νήψης.
Ο κήπος φτιαγμένος από σφαγμένα μέλη
μαρτύρων ,
και ο φράκτης με λουλούδια ορθάνοιχτα
στις παγωνιές του κάθε ονείρου.
Θα ζήσω εκεί και μετά ίσως σ’ ένα άλλο σπίτι.
Η Διονυσία Ντάλιου είναι ποιήτρια. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή "Ασέληνος Νυκτωδία" (εκδ. Ομήγυρις, 2009). Γράφει για θέατρο, κινηματογράφο και βιβλία στο www.critique.gr
