του Γιάννη Παπαδημητρίου
Σκοτάδι γύρω, με εξαίρεση τα πόδια σου/ κορδόνια λυμένα, κρεμόντουσαν στις άκρες τα περασμένα/ ανησυχούσες μην τα πατήσεις/ από τα κλαριά των ψηλών δέντρων, στο κυκλικό παρκάκι, ερχόταν απρόσκλητο, ελάχιστο φως, φεγγαρίσιο/ εκεί, δεν βρέθηκες τυχαία/ περίμενες το ξημέρωμα, δεν γινόταν κι αλλιώς/ ξανά, η νύχτα είχε τραβήξει πολύ, πατρίδα βάφτισες την προσευχή/ η διπλανή θέση στο ξύλινο παγκάκι άδεια/ κάτω, ακουμπησμένα στο χορτάρι, κιτρινιασμένα φύλλα, μισοξεραμένα/ φθινόπωρο μέσα στο καλοκαίρι/
Βαρέθηκες να είσαι αιχμάλωτος των σκέψεων/ τίποτα ζωντανό δεν έβλεπες μπροστά σου/ άγχος ταλαιπωρούσε την καρδιά σου/ κουράστηκες όνειρα να προσδοκάς, μια ζωή τόκους χρωστάς/ μαράζωσαν οι προοπτικές, δεν αντέχω λες/ μάταια ξέσπασες, χρόνο έχασες/ ήθελες με μανία να ξεφύγεις/ σε ενοχλούσε η εποχή, απροσδιόριστη λύτρωση ένιωθες στη βροχή/
Ήταν άνεμος ξαφνικός, στο μυαλό σου χύθηκε ο πανικός/ στροβίλιζαν οι αναμνήσεις, μπερδεύτηκες από τις κατακτήσεις/ χάνεις ή κερδίζεις, τον εαυτό σου πλέον δεν αναγνωρίζεις/ προς στιγμήν, κόπηκε αυθόρμητα η αναπνοή, αλλεργία στις αλλαγές δήλωσες στην επιτροπή/ απογοητεύτηκες, αίσθημα πνιγμού, σαν μια υπόθεση που εκκρεμεί, κόμπος στο λαιμό/ στη ξηρά οι ναυαγοσώστες απεργούν/
Στρώθηκες στους υπολογισμούς, μήπως και σωθείς/ πράξεις απλές, απέφυγες τις υπερβολές/ σκεφτόσουν τη χρεοκοπία, σε λύγισε η αδικία/ δυο φύλλα απαίτησαν την προσοχή σου, καιρό είχε κάποιος να ασχοληθεί μαζί σου/ άφησες την αριθμητική στην άκρη, κύλησε ένα δάκρυ/ ξεχώρισες το χορό τους, γνώριμος έμοιαζε ο ρυθμός τους/ αφέθηκες στη σκηνή, εξατμίστηκαν οι ενδοιασμοί/
Ταίριαξαν/ εντυπωσιάστηκες, απόρησες, δεν αναθεώρησες, συνέχισες να κοιτάς/ ο αέρας τα σήκωσε από το έδαφος, τα ξεχώρισε από τα υπόλοιπα/ κινήσεις που σου έλειπαν/ νοστάλγησες, πήρες ανάσα βαθιά/ τρυφερές αγκαλιές, σου φάνηκε πως ένωναν τα χείλη τους/ αντάλλαζαν λόγια αγάπης, κι ας μην ακούγονταν/ αθόρυβες παρουσίες/ χάδια ξύπνησαν από το παρελθόν, ο έρωτας απών/ νευρίασες, πρήστηκαν οι φλέβες/ έσμιξαν, ανθρώπινα σώματα/ βήματα που κράτησαν δευτερόλεπτα/ ταράχτηκες, έκλεισες τα μάτια/ πειρασμός, δεν άργησες τα βλέφαρα να ελευθερώσεις/ μαρτύριο να παρακολουθείς εξ αποστάσεως/
Ραγδαίες εξελίξεις/ τσάκισες τα φύλλα, ανατρίχιασες στο άκουσμα της σύνθλιψης/ πιέστηκες, δεν λογάριασες τις συνέπειες/ έμεινες μόνος σου και πάλι, δικαιολογίες δεν υπήρχαν/ η απόφαση έκρυβε πρόθεση/ να εξαφανίσεις μονομιάς τα λάθη, σε αρρώσταιναν οι τύψεις/ γέμισες θυμό, ανασφάλεια που γέννησε δισταγμό/ ακύρωσες την επιστροφή, το αντίο είχε δική σου υπογραφή/ γέλασες, φώναξες δυνατά, ικανοποίηση πουθενά/
Αφού η διαδρομή δεν φτιάχνεται με στάσεις, με τη σβήστρα δεν πρόκειται να ξεχάσεις/ το μυαλό συχνά καμώνεται επαναστάσεις, στη ψυχή όμως κατοικούν οι αντιστάσεις/ μολύβι λοιπόν χρειάζεσαι και φρέσκιες λέξεις, μόνο εσύ ξέρεις που να τις γυρέψεις/ κι αν δεν θυμάσαι, μην τρομάξεις/ βέβαια, μην λησμονήσεις, η επανάληψη δεν προσφέρεται για λύσεις/ καλό γράψιμο/
