του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη
Σ’ εκείνες τις γειτονιές
Που πια δεν υπάρχουν
Μήτε σαν
Χνάρι
Σαν μήτε καν
Ανάμνηση
Κι όμως πάλλονταν
Κάποτε
Εντός μας
Καθώς κι εμείς
Εντός τους
Από
Rock
και
Jazz
και
Bop
Από της Ιστορίας
Το πέλμα που χόρευε
Στου χαμού και του χάους
Το
Πρανές
Σαν θυμόταν
Τη Δουνκέρκη
Τη Δρέσδη
Τον Δούναβη
Ματωμένο
Το Δάσος του Κατίν
Μες στου Rothko
Βαθιά
Τη
Μυχιοθήκη
Φυλαγμένο
Το
Δάσος
Του
Κατίν
Τώρα
Πολλοί
Ποθούνε
Πολλά με
Πόθο
Πού ’παθεν
Παράλυση
Αφλογιστία
Καρντάσια μου
Πούτσες πόθος
Σκατά κι απόσκατα
Κι οι
Γειτονιές
Κονίαμα του κώλου
Μονοχρωματισμός
Της
Ξεφτίλας
Λέξεις
Αβαρείς
Βαρύ ’ναι
Το
Σκατό μου
Ανάσα
Άσθμα
Διακεκομμένη
Ανάσα
Απόσκατα και σκατά
Δίχως κανένα βάρος
Πια
Χάλασε
Η
Μουσική
Μου
Με
Τον
Κόσμο
Χάλασε
Πλατεία Παπαδιαμάντη, Φεβρουάριος 2010
