έπειτα άφησε το βλέμμα του
να βυθιστεί στη λίμνη
και άπλωσε τα χέρια του
να αγγίξει τον ουρανό.
Όταν τον εντόπισαν οι αισθήσεις
βρήκαν το σώμα του νεκρό·
τα βλέφαρα του σφαλιστά
και κάτω από αυτά
δύο υδάτινους πίδακες
να αναβλύζουν νερό.
Κοίταζε ακόμη τα μάτια...
ΜαριονέταΕίπαν
κούνα τα χέρια·
τα κούνησε.
Φώναξαν
κάνε δυο βήματα·
τα έκανε
και εκεί σταμάτησε.
Ακούστηκε μια κραυγή.
Οι επευφημίες
έλαβαν τέλος
και η λογική επαναστάτησε.
Μια παράλογη παράσταση
μόλις άρχιζε.
Τα χέρια περπατούσαν.
Τα πέλματα χειρονομούσαν
στο έργο
που ονομαζόταν «Μαριονέτα»,
δίχως ρόλους
με θέσεις αδειανές,
δίχως υποδείξεις
και δίχως εντολές.
ΧιονονιφάδαΣε τρεις μέρες
το χιόνι εισχώρησε παντού.
Έντυσε
τους λασπωμένους δρόμους
με λευκά μονοπάτια˙
τα βαριά ρούχα των ανθρώπων
έβαψε με άσπρη πούδρα
και δύο σώματα
από Ανατολή και Δύση
τα έσμιξε σε ένα.
Μια πρόσκαιρη
δόση ευτυχίας
σαν τις νιφάδες του χιονιού
που λιώνουν
μόλις τα χέρια ακουμπήσουν.
Ο Σιδέρης Ντιούδης ζει στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Ελεύθερη πτώση" (Φιλόγραφο, 2006 -Βραβείο Νέων Ποιητών στο 23ο Πανελλήνιο Συμπόσιο Ποίησης και Λογοτεχνίας) & "Βραδυπορία της στιγμής" (Αιώρα, 2011)
