Πένυ, Πεζά, Νέστορας Πουλάκος, Απλές Εκδόσεις, 2012
[Πρώτη δημοσίευση σε e-book: Λογοτεχνικά Σημειώματα, τχ. 18, Φεβρουάριος 2012]
[Πρώτη δημοσίευση σε e-book: Λογοτεχνικά Σημειώματα, τχ. 18, Φεβρουάριος 2012]
Tο παν στη ζωή είναι
Να παραμείνουμε άνθρωποι
(Και να το εννοούμε)*
Τριγυρνάς, τριγυρνάς σαν παλαβός στην πόλη. Τη μια στην ταβέρνα, η φωνή σου τόσο δυνατή, γέλια ατελείωτα και κουτσομπολιά όλο χάρη. Την άλλη στο μπαρ, κοκκινίζεις και τσαντίζεσαι, διαπληκτίζεσαι, τα σπας, μα κι αγαπάς. Μετά πηγαίνεις σπίτι της και πηδιέστε, πηδιέστε, πηδιέστε. Στο τέλος την παρατάς.
Στο τέλος παρατάς κι όλα τα υπόλοιπα.
**
Ένα ιρλανδέζικο με πάγο
Στην ξύλινη μπάρα του Μύλου
Μεσημέρι ντάλα ο ήλιος
Να παίζει στα ηχεία τζαζ
Και εσύ να μιλάς με την Ίριδα
Για αστειότητες της ζωής;*
Άκου τώρα τι γίνεται... Την αγαπούσες και την λάτρευες τόσο που φοβόσουν όταν θα σ’ έβλεπε να βάζεις λίγο, έστω λίγο Jameson ακόμη στο στόμα. Τόσο σιχαινόταν το ουίσκι σου κι εσένα μετά απ’ αυτό. Γιατί πίστευε ότι εκείνη ήταν αρκετή να είναι το ουίσκι και η μούσα σου, η κάβλα και η ραστώνη σου, η ψυχή και το σώμα σου, η καρδιά και ο κόσμος σου.
Φαιδρότητες.
