Μεταφράζει η Κατερίνα Καντσού
Μετά τον Aughrim
Είπε: ‘Παρ’ όλο που μου έδωσαν το καθετί
Και έζησαν, για μένα δίνοντας και τη ζωή τους
Εγώ μέσα στη θάλασσα την αφρισμένη τους έριξα
Και τους οδήγησα σε μια φθορά φρικτή’.
Είπε: ‘Εγώ ποτέ δεν τους έδωσα τίποτα
Ούτε η δύναμη, ούτε η θέληση δική μου
Τους άφησα να πεινάνε και να αιμορραγούν
Κι όμως εκείνοι εξακολουθούσαν να μ’ αγαπούν’.
Είπε: ‘Δέκα φορές πολέμησαν για χάρη μου
Δέκα φορές αγωνίζονταν με σθένος και δύναμη περισσή
Δέκα φορές τους είδα να νικιούνται
Δέκα φορές ξανασηκώθηκαν κι άρχισαν πάλι απ’ την αρχή’.
Είπε: ‘Μονάχη μου έμενα σ’ ένα σπίτι παλιό
Εγώ μια γυναίκα θλιμμένη, άχρωμη και κρύα
Ποτέ δεν τους ρώτησα αν είναι καλά
Κι όμως ακόμη μ’ αγαπούσαν κι ας ήμουν γριά’.
Είπε: ‘Ποτέ μου δεν τους αποκάλεσα γιους
Σχεδόν έπαψα τα ονόματά τους να ψιθυρίζω
Η φωνή μου πιασμένη απ’ τον άνεμο άρχισε να αντηχεί σαν ηχώ
Μα μέσα απ’ τα χείλη μου άρχισε να σβήνεται στο λεπτό’.
Είπε: ‘Δε θα μπορούσε αυτή η νίκη να είναι δική μου
Πέρα μακριά απ’ τη θάλασσα, πέρα μακριά απ’ αυτή τη γη
Πεταμένη μοιάζει σαν τα σκουπίδια στην ακτή
Εκείνοι είναι οι νικητές, σαν να κρατούν στο χέρι τους ένα σπαθί’.
Είπε: ‘Μόνο ο Θεός ξέρει πως τίποτε δεν μου χρωστούν
Παρ’ όλο που τους πέταξα σε αφρισμένη θάλασσα
Και τους οδήγησα σε μια φθορά φρικτή
Η αγάπη τους επιστρέφει ακόμη πίσω πιο δυνατή’.
[Εmily Lawless, 1845-1913]
Απ’ την ενότητα ‘Πολεμιστές και Πολέμαρχοι’ (Τραγούδια Πολέμου και Ποιήματα που εξυμνούν)
Aνομολόγητη Αγάπη
Αλίμονο σ’ εκείνον που τραύμα του είναι η αγάπη
Κι είναι η αιτία του να ζει
Ποιος μπορεί να ξεριζώσει μια καρδιά από μια άλλη
Τόσο λυπηρή η μοίρα που μ’ ακολουθεί.
Αγάπη έδωσα σε μιαν αγάπη άγνωστη
Που ποτέ η γλώσσα μου δε θα ομολογήσει
Σύντομα, όταν θα έχει επουλωθεί, μπορεί και να φανερωθεί
Σε μια αραιωμένη και ξεθωριασμένη μορφή.
Εκείνος στον οποίο την αγάπη μου έδωσα
(Που ποτέ κανείς δε θα μάθει, ούτε θ’ ακούσει)
Έχει πλέξει αιώνια δεσμά για εμένα-
Μια δέσμη από εκατοντάδες λύπες.
[Isabel Stewart - Countess of Argyll, 1455-1510]
Που βρισκόσουν;
Βρισκόσουν πάνω στο βουνό και τάχα η αγάπη μου
σε είδε;
Σε είδε η μία και μοναδική μου, βασίλισσα
και περιστέρα μου;
Εκείνη η κόρη η ανύπαντρη μ’ αυτό το βήμα της
το σταθερό
Και είπε, λιώνει κι εκείνη μες στη θλίψη
όπως κι εγώ;
Ήμουν πάνω στο βουνό και την αγάπη σου
αντίκρισα.
Είδα εκεί τη μία και μοναδική σου, βασίλισσα
και περιστέρα σου
Την κόρη εκείνη την ανύπαντρη, μ’ αυτό το βήμα της
το ελαφρύ
Και όχι δεν έλιωνε μες στη θλίψη
Όπως εσύ.
[Anon, 9th Century]
Απ’ την ενότητα ‘Οι Εραστές κάτω απ’ τα φύλλα’ (Η Ποίηση της Αγάπης)
