Εμπνέομαι από αμυχές
χαρίζομαι σε βάραθρα
κι απρόσιτα σ' αγγίζω
κατέχοντας το μυστικό
των σιωπών.
***
Άψογη καθημερινότητα
με τους ήχους της ζωής με πας
και με δένεις
στους πιο ποθητούς πασσάλους.
Άψογη καθημερινότητα
σε κοιτώ με μάτια ψαριού
και χάνω τη μόνη σου δυνατότητα
να γίνεσαι αόρατη.
***
Προπάντων να θυμάσαι
να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους
ειδικά όσο κι εκείνοι
άνθρωποι είναι.
*
Η ψυχή δεν έπρεπε να μας εγκλωβίζει
όσο είμαστε στο σώμα.
*
Φλερτάρω με την απλοϊκότητα.
***
Διέπρεψες στην αριθμητική
μετρώντας τα χρόνια που βαδίζουν στο δρόμο σου
επικηρυγμένα
στρώμα έγινες να σε ξαπλώσουν
κάποτε αέρας με χάος
κάποτε χρώμα από πορσελάνη
μια παιδική ηλικία άφατη μες στον αναλφαβητισμό σου
γύρνα λοιπόν πριν σβήσουν τα φώτα.
***
Αν το όμορφο είναι αυτό που βλέπω
καιρός ν' αντικαταστήσω τα μάτια μου
*
Πέρα απ' τη σκόνη τη σελίδα το σκοτάδι
όπου η ομορφιά ξεσηκώνει καιρό για χαρωπές κινήσεις
αμείβοντας τη χλόη με χορούς
γίνεται η χαρά δρόμος
καρπός της θέλησης που ξεχύθηκε.
***
Όρμησα να σε χαράξω
σύμβολο του έρωτα
να σε οδηγήσω
σε μονοπάτια πράσινα.
Καλύτερα έτσι
χωρίς ματωμένα σ' αγαπώ
χωρίς αριθμημένες οπτασίες.
Γι' αυτό θα σ' αγαπώ.
***
Η θέληση γεννήθηκε με πόνο
φράζω τ' αυτιά μου στη χαμένη γαλήνη
κοιτάζω με δέος το μέρος τ' ουρανού που μπορώ
χάνομαι για πάντα μες στον καθημερινό μου θάνατο.
***
Σε αποκάλεσα ποίηση για να σε κρατήσω σε απόσταση
και παρατηρώντας με έμαθες να με γνωρίζεις
διασύρεις τις πεπατημένες μου σε βάραθρα αληθινά
επιτέλους σε χάνω μα σ' αγαπώ και με πνίγεις
πάτα όπου βρεις ουρανό και πες μου πόσο κρατάει ένα σου βήμα
προτού το σύννεφο γίνω μέσα σου και πλάσω καταιγίδα.
***
Ό, τι σου έκανα
ήταν μόνο ό,τι μπορούσα
μην κλαις για την ανημποριά μου.
*
Συνήθισα την πέτρα στο λαιμό μου
και το συναίσθημα που καίγεται
κάνει το βλέμμα μου να με καταδιώκει.
*
Πρέπει να χτυπάμε με δύναμη
για να πονέσουμε την επιφάνεια.
***
Τα πουλιά με νανουρίζουν
υπάρχουν στον αέρα χωρίς προσπάθεια
εγώ πάλι ξαπλωμένος με τις λέξεις μου
λαβώνω το χώμα να βρω αέρα καινούριο
μεθυσμένο από ουσίες γήινες.
