Ο Κύριλλος Σαρρής! Δύσκολο να πω, μετά τόσα χρόνια κοινής ζωής, τόσο βαθειάς φιλίας.
Από την άλλη, ξέρω κι ακριβώς: ο γιατρός Κύριλλος Σαρρής, γιος του εκ Κύπρου γιατρού Σόλωνα Σαρρή και της Βασιλικής Σαρρή εκ Παλαιάς Ελλάδος, αδελφός του επίσης γιατρού Αθανασίου Σαρρή, ανέκαθεν την τέχνη του λειτουργήματός του ομού μετά της καλής, πολύ καλής ζωγραφικής ανέπτυξε –και συνεχίζει ακούραστος να αναπτύσσει.
Έτσι θα ξεκινούσε κι ο πιο αγαπημένος κοινός μας φίλος ίσως, ο Στέφανος ο Κουμανούδης, Αθηνά, να λέει, να μιλάει για τον Κύριλλο. Όπως αλλιώς, ο Αργύρης Μπακιρτζής μια φορά κι έναν καιρό, τον τραγούδησε: «κι ο Κύριλλος, Θανάση μου, αν είν’ ζευγάρι ακόμα»…
Ο Κύριλλος αυτός φταίει για πολλά: με τον Σάκι τον τελείως δικό του και για τους Γκόρυ μου, και για τους Θέρμπερ μου, για τόσα και τόσα των πιο κρυφών μας συζητήσεων προτεινόμενα, από κοινού ως σήμερα αντιμετωπισθέντα.
Η μαγεία του Κύριλλου Σαρρή, του καλλιτέχνη: μπορεί όλον αυτόν τον απύθμενο σοφολογιοτατισμό του σε ζωγραφική πραγματική να μεταμορφώνει, να πετάει από πάνω του όλα για τη Δημιουργία όλων των τρομερών του γνώσεων τα τρομερά εμπόδια, να καταφέρνει έξυπνος ων πάρα πολύ συνεχώς, σαν παιδάκι για την πιο ιερή των στιγμών από κάθε τι ενοχλητικό ευτυχώς απελεύθερος, να σχεδιάζει, να χρωματίζει. Να σημειώνει σε χαρτί πάνω ταυτόχρονα ζωγραφικό και συγγραφικό υποδειγματικά, με όλα πάνω εκεί πια τέλεια μαζί, τέλεια μεταποιημένα. Να είναι ζωγράφος ιδιαίτερων, εξαιρετικά πάντα απολαυστικών αλληλουχιών, ανατάσεων.
Όσο για μένα μαζί του, και για τις σωτήριες πολύ δύσκολες τόσων δικών μας ανθρώπων συμπαραστάσεις του, εκτός από ’δω, κι από πολύ παλιά, από πολύ πριν, σε ποίημά μου ανάλογο τού αφιερώθηκα*:
Σωτήρης Κακίσης
Σημείωση:
*Συσκευή του Νεκρού Ανθρώπου, Άκμων 1981.
