Top menu

Τρία ποιήματα από την Ασπασία-Ραμόνα Σπυροπούλου

photo © Irina Iriser

 

Άνοιξη είναι

Το πουλί που τιτιβίζει
Η αμυγδαλιά που άνθισε
Το φως που έσπασε τα κλειστά παραθυρόφυλλα
Άνοιξη είναι
Το ποίημα που γεννήθηκε
Το αγόρι που αγάπησε
Άνοιξη είναι
Οι λέξεις που το ‘σκασαν απ’ τα συρτάρια
Η χορεύτρια στο πάρκο με τα γιασεμιά
Άνοιξη είσαι εσύ
Όταν ξαγρυπνάς
Κάτω απ’ το γεράνι στην αυλή
Περιμένοντας τον Γκοντώ.

 

Η τρίχα

Θυμάμαι ήμουν κορίτσι μικρό
Στροβίλιζα τις σκέψεις
Γέμιζα άμμο τα φουστάνια
Έπλεκα πλεξούδες
Και τραβούσα την τρίχα απ’ τη ρίζα
Και μεγάλωνα
Ερωτευόμουν
Γελούσα δυνατά
Ήθελα όλον τον κόσμο
Να σεργιανίσω
Τραβούσα την τρίχα απ’ τη ρίζα
Πονούσα
Από μέσα μου βγήκε ζωή
Να ζήσω μέσα της απ’ την αρχή
Τραβούσα την τρίχα απ’ τη ρίζα
Η τρίχα ακόμη άντεχε
Μα τώρα στη σπασμένη μου καρέκλα
Πέρα δώθε κουνιέμαι
Ψάχνω να βρω μία τρίχα
Να τραβήξω
Να πονέσω
Να αντέξει
Κάποια τρίχα βάφτηκε λευκή
Μία άλλη τη ρούφηξαν τα χρόνια
Και εκείνη τη μια που έψαχνα
Τη βρήκα γερασμένη
Την τράβηξα
Δεν πόνεσε
Κοιμήθηκε γυμνή.

 

Και μετά, τι;

Ο σκηνοθέτης άλλαξε απότομα το πλάνο
Ζάλη σκεπάζει μια αρμαθιά εξωτικές φιγούρες
Απλώνουν σαν σκιές πάνω απ’ τη σκέψη σου
Το πλάνο σκουραίνει
Μέσα στα χνότα εκείνου του γέρου
Που σαπίζει στη μοναξιά
Μέσα στης ανύποπτης ανάμνησης το στερέωμα
Γκρεμίζεται η φωνή σου
Ακούς;
Δεν μπορείς να ανακαλέσεις την ιδέα του ήχου
Ένας μακρινός βόμβος
Κάποτε ορυμαγδός
Μάταια μοχθεί να εισακουστεί
Βλέπεις;
Εκείνο το παιδί με τη μπλε ποδιά
Θυμάσαι;
Το σουσάμι στον γιακά;
Εκείνο το ποίημα που δεν έμελλε να τελειώσει
Αισθάνεσαι;
Το άγγιγμά μου που χωλαίνει μέσα στους καιρούς
Εκείνο το ανατρίχισμα
Φοβάσαι;
Τον επίλογο;
Τις τελείες;
Πάντα έβαζες αποσιωπητικά
Και μετά, τι;
Ποιος συνεχίζει την ιστορία;
Μυρίζεις;
Τον ιδρώτα
Τη στάχτη απ’ το τασάκι
Το δέντρο που ξεράθηκε
Το χιόνι και τη λάσπη
Γεύεσαι;
Τα χείλη που στεγνώσαν
Και έφυγε το κοκκινάδι
Ζαρώνουν
Πονάνε
Ζητάνε
Λίγο σάλιο ακόμη
Ένα φιλί
Μία λέξη να μπορέσει να ακουστεί
Ο σκηνοθέτης άλλαξε απότομα το πλάνο
Και μετά, τι;

 

* Η Ασπασία-Ραμόνα Σπυροπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 2002, είναι μουσικός και φοιτήτρια του τμήματος Βιολογίας του ΑΠΘ. Στα χρόνια ενασχόλησής της με την κλασική μουσική πήρε το πτυχίο αρμονίας (2018) και το δίπλωμα δεξιοτεχνίας κλασικής κιθάρας (2022). Έχει βραβευτεί σε διαγωνισμούς κιθάρας και λογοτεχνίας. Γράφει ποίηση, ιστορίες και συνθέτει μουσική για πιάνο, κιθάρα και μικρά σύνολα.