Γράφει η Λεύκη Σαραντινού
Σε θεολόγους και πιστούς της Ορθόδοξης Θρησκείας απευθύνεται το κατά βάση θεολογικής και φιλοσοφικής χροιάς πόνημα των Καθηγητών Θεολογίας Θ. Μαυρομούστακου και Σ. Δεσπότη με τίτλο "Θεολογική και χημική επισκόπηση της ανάστασης του Λαζάρου και του Χριστού σύμφωνα με το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο".
Ο πρώτος συγγραφέας εκτός από διδάκτωρ της Θεολογίας είναι συγχρόνως και διδάκτωρ του τμήματος Χημείας. Επιχειρεί λοιπόν μία πρωτότυπη σύζευξη των επιστημών της Θεολογίας και της Χημείας με το παρόν πόνημα, το οποίο, πάντως, παραμένει εγγύτερα στον φιλοσοφικό και θεολογικό τομέα παρά στον τομέα των θετικών επιστημών.
Οι συγγραφείς εξετάζουν το ζήτημα της ανάστασης του Ιησού και του Λαζάρου από θεολογική και χημική σκοπιά. Συγκεκριμένα προσπαθούν να αποδείξουν ότι τόσο η ανάσταση του Ιησού όσο και εκείνη του Λαζάρου αποδεικνύονται με τα πορίσματα τόσο της θεολογικής όσο και της χημικής επιστήμης. Τα επιχειρήματά τους θα πείσουν αδιαμφισβήτητα τους ένθερμους οπαδούς της Ορθοδοξίας.
Παράλληλα με το παραπάνω κεντρικό ζήτημα που θίγει το βιβλίο, επιχειρείται μία ενδιαφέρουσα επισκόπηση της σημασίας των αριθμών στην Καινή Διαθήκη και πιο συγκεκριμένα, στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. Έτσι, μαθαίνουμε πως αριθμοί όπως το 15, το 3, το 4, το 7, το 8 αλλά και το 12 θεωρούνταν ιεροί ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι συγγραφείς τονίζουν τη σημασία που είχε η αριθμολογία για τους αρχαίους Έλληνες και ειδικά για τον Πυθαγόρα.
Αφού οι συγγραφείς αποδείξουν τη συνάφεια μεταξύ της θεολογικής και της χημικής επιστήμης, ασχολούνται, στη συνέχεια, με το θέμα των αρωμάτων της ταφής του Ιησού. Η ύπαρξη πολλών αρωμάτων, συγκεκριμένα σμύρνας και αλόης, αποδεικνύει ότι ο Ιησούς ετάφη σαν βασιλιάς και όχι σαν κοινός εγκληματίας, αλλά και με σκοπό να αρωματιστεί και να συντηρηθεί το σώμα του νεκρού Ιησού. Οι συγγραφείς παραθέτουν επιπλέον και μερικές χρήσιμες πληροφορίες για τη χρησιμότητα της σμύρνας και της αλόης στην ιατρική επιστήμη κατά την αρχαιότητα.
Μελετάται ακόμη και η σχέση της Θεολογίας με την Αλχημεία, την πρόδρομη επιστήμη της Χημείας, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται και στην απαρίθμηση των πέντε ιερών στοιχείων τα οποία θεωρούσαν οι αρχαίοι Έλληνες ότι αποτελούσαν τα πάντα τριγύρω μας, δηλαδή το πυρ, η γη, το ύδωρ, ο αήρ και ο αιθέρας. Οι συγγραφείς εξετάζουν πως αυτές οι φιλοσοφικές απόψεις των αρχαίων Ελλήνων επηρέασαν τα πορίσματα των χριστιανών θεολόγων στοχαστών.
Τέλος, το προσάρτημα με τη συμβολική των αριθμών συμπληρώνει άριστα το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου το οποίο σχετίζεται με τη σημειολογία των αριθμών αντλώντας παραδείγματα από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. Το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στη συγκέντρωση των συμπερασμάτων σχετικά με τα πορίσματα της έρευνας των συγγραφέων για την ανάσταση του Λαζάρου και του Ιησού.
Το πόνημα των Μαυρομούστακου και Δεσπότη εντάσσεται αναμφισβήτητα στην προσπάθεια που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια προς τη σύζευξη της επιστήμης με τη θεολογία και τη θρησκεία. Η θέση των επιστημόνων που στηρίζουν την προσπάθεια αυτή είναι ότι η θρησκεία και η επιστήμη δεν αποτελούν αντίθετα, αλλά αλληλοσυμπληρούμενα πεδία. Οι θιασωτές της παραπάνω άποψης θα βρουν, επομένως, στο παρόν πόνημα, θέσεις που υποστηρίζουν την παραπάνω άποψη. Ακόμα, το «Θεολογική και χημική επισκόπηση της ανάστασης του Λαζάρου και του Χριστού σύμφωνα με το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο» αποτελεί επιπλέον και μία πολύ καλή μελέτη του τελευταίου χρονικά γραφέντος Ευαγγελίου, του Κατά Ιωάννη.
