©Mike Bird
Θεός σε κρίση
Ζούσα μοναχός σ’ ένα σύμπαν τόσο άπειρο, τόσο βαρετό.
Έφερα το φως και το σκοτάδι,
έφτιαξα αγγέλους να με δοξάζουν και δαίμονες για να με πολεμούν.
Άναψα τον ήλιο και στερέωσα το φεγγάρι σεργιανώντας στη σκοτεινή πλευρά του.
Με καλέμι και σφυρί σμίλεψα τα βουνά, πασπάλισα τις κορυφές με χιόνι.
Με καταιγίδες γέμισα ωκεανούς, μ’ αέρηδες φούσκωσα τα κύματα.
Έβαψα με πράσινο τους κάμπους και ξάνθισα το σιτάρι.
Έδωσα φτερά στα πουλιά και σαγόνια στις τίγρεις
κι όμως δεν πέτυχα, τις νύχτες δεν κοιμόμουν.
Πήρα τη λάσπη και της έδωσα τη μορφή σου
φύσηξα ζωή στα σωθικά της και τη στιγμή που πήγα να χαμογελάσω
κατάλαβα πως δεν ήσουν εσύ, πως ήταν μια νεφέλη.
Ένας Θεός σε πλήρη αποτυχία
ένας θνητός που έχει τον κόσμο μα θέλει εσένα.
Πρέπει να έρθεις.
Το ποίημα "Θεός σε κρίση" περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή του Γιώργου Μπακλάκου Ημιυπόγειο (Μάιος 2017), εκδόσεις Βακχικόν.
