ΕΣΥ, ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ
Μόνο εσύ. Κανένας άλλος. Εκατό φορές στο ’λεγα και στο ξανάλεγα, έπεσα στα πόδια σου, σε παρακαλούσα… Τίποτα εσύ. Δεν άκουγες. Έκανες λες κι ήμουνα εχθρός σου. Βρε, έφτασες και σήκωσες χέρι και με χτύπησες. Δώσε μου τα λεφτά, ούρλιαζες, δώσ’ τα μου… Και μου τα βούτηξες. Έκλεψες το βιβλιάριο και το ’σκασες μες στη νύχτα. Ανάθεμα την ώρα που έβαλα και το όνομά σου με το δικό μου. Τα μάζευα για ώρα ανάγκης, για μιαν αρρώστια. Ξεβράκωτοι, βρε, ήμαστε, ξεβράκωτοι… Όμως έτσι ήσουν πάντα, αλήτης, να γυρνάς από δω κι από κει, ούτε μια ώρα σπίτι σου. Ανάθεμά σε. Έπαιρνες το μεροκάματο κι όλο ντυσίματα και λούσα, κι από δίπλα η κάθε πουτάνα να σου τρώει τα υπόλοιπα. Κι άμα δεν έβρισκες δουλειά, σερνόσουνα στους καναπέδες και στα κρεβάτια και ερχόντουσαν κι οι βρομιάρηδες οι φίλοι σου και μαγαρίζατε το σπίτι… Και εγώ να τρέχω μετά τη δουλειά, που με γάμαγε ο κάθε μαλάκας με το έτσι θέλω, να τρέχω να μαγειρεύω, και να καθαρίζω, και να πλένω τα βρόμικά σου. Κι αυτά γιατί; Ε, έλα και πες μου. Γιατί; Τι καλό είδα από σένα; Ένα παιδί έκανα και βγήκες σατανάς… Να φύγεις, απ’ τη ζωή μου, να φύγεις, άκαρδε, να μη σε βλέπω… Με ’κλεψες, βρε, έκλεψες τη μάνα σου και πήγες και την πήρες, ανάθεμά τηνε… Μηχανή, θα πάρω μηχανή… Τι να κάνω τώρα, ε, μου λες τι να κάνω; Την καβάλησες, κι άρχισες να τρέχεις σαν τον διάβολο, και την πρώτη μέρα πήγες και σκοτώθηκες. Σκοτώθηκες, αγόρι μου, σκοτώθηκες… Αγόρι μου… Μοναδική μου αγάπη.
Βγήκε μια γειτόνισσα από το ισόγειο και φώναξε και τη φαρμακοποιό από δίπλα. Πήραν από το χέρι ήσυχα ήσυχα την κυρία Κούλα και την πήγαν στο φαρμακείο να της δώσουν κάτι να ησυχάσει. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Κάθε τόσο την έπιανε και κατέβαινε από το σπίτι της, στεκότανε στο πεζοδρόμιο έξω από την πολυκατοικία και έβριζε. Έβριζε, λέει, τον γιο της που ’χε σκοτωθεί με τη μοτοσικλέτα του. Είχε στουκάρει, λέει, πριν έναν μήνα πάνω στα διαχωριστικά στην εθνική. Η κυρία Κούλα δεν είχε παντρευτεί ποτέ. Ούτε είχε γεννήσει ποτέ.
Το διήγημα περιλαμβάνεται στην συλλογή διηγημάτων του Κοραή Δαμάτη Αφορμές που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν (Απρίλιος 2021). Το σκίτσο που συνοδεύει την ανάρτηση προέρχεται από την έκδοση και το υπογράφει η Σοφία Κουκουλίνη.
