Ανοίγω τα μάτια μου
δεν είσαι εδώ-αλήθεια πότε ήσουν…;
Αποτινάζω ιδρώτα, φράσεις ακατάληπτες, παραμιλητά
δυσθεώρητο φορτίο τα σκεπάσματα απόψε.
Ο Στέργιος Φωτόπουλος επιστρέφει ποιητικά μετά την Ελεγείας χρόνος με την δεύτερη ποιητική του συλλογή Αυτεπίγνωσης επίμετρον, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Με αφορμή την κυκλοφορία της, ο δημιουργός μιλά στο περιοδικό Vakxikon.gr, για το νέο του βιβλίο που κατά τον ίδιο συμπληρώνει -ως επίμετρο- το πρώτο, "το επίμετρο που λειτουργεί θεραπευτικά, οδηγώντας στην αυτεπίγνωση και την συνειδητοποίηση της πραγματικότητας".
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
Από την «Ελεγείας χρόνος» στην «Αυτεπίγνωσης επίμετρον», την δεύτερη ποιητική σας συλλογή που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Μιλήστε μας για αυτήν την ποιητική μετάβαση… Υπάρχει κάτι που συνδέει τις δυο ποιητικές συλλογές;
Όταν ξεκίνησα να γράφω την «Αυτεπίγνωσης επίμετρο» ήθελα να αντιμετωπίσω το αίσθημα του ανεκπλήρωτου που διέπει την «Ελεγείας χρόνος». Ένιωθα ότι από την πρώτη ποιητική συλλογή έλειπε το τελευταίο κεφάλαιο. Το επίμετρο που λειτουργεί θεραπευτικά, οδηγώντας στην αυτεπίγνωση και την συνειδητοποίηση της πραγματικότητας. Τόσο η Ελεγεία όσο και το Επίμετρο δημιουργήθηκαν σε ιδιαίτερες περιόδους. Ας αφήσουμε όμως τα υπόλοιπα στους αναγνώστες.
Η γυναίκα ήταν το «πρόσωπο» της Ελεγείας; Ποιο είναι το στοιχείο που κυριαρχεί στην συλλογή «Αυτεπίγνωσης επίμετρον»; Τι δένει με άλλα λόγια τα ποιήματα;
Ας πούμε ότι η «Αυτεπίγνωσης επίμετρο» είναι συμπλήρωμα της «Ελεγείας Χρόνος». Η Ελεγεία χρειάζεται το Επίμετρο, και το Επίμετρο την Ελεγεία. Ωστόσο, η δεύτερη συλλογή προχωρώντας σε μια βαθιά αναζήτηση και αναγνώριση συναισθημάτων, σκέψεων, και επιθυμιών, επιδιώκει την επίτευξη προσωπικής επίγνωσης, όπως άλλωστε υποδηλώνεται από τον τίτλο, αλλά και επίγνωσης ευρύτερων καταστάσεων.
Τι σας εμπνέει και πώς καταλήγουν οι σκέψεις σας στο χαρτί; Γράφετε αυθόρμητα ή μετά από διεργασία των ερεθισμάτων σας;
Θα έλεγα ότι πάντα υπάρχει μια τρόπον τινά διεργασία, μια εσωτερική διαλεκτική, που εκκινεί από κάποιο βίωμα ή ερέθισμα. Αυτό με τη σειρά του ενεργοποιεί συναισθήματα και προβληματισμούς. Τότε θα ξεπηδήσουν οι λέξεις στο χαρτί προκειμένου να διαφυλαχτεί η στιγμή.
Τι είναι για εσάς η ποίηση εκτός από μέσο έκφρασης;
Για εμένα η ποίηση είναι διαφυγή από τους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας και αποφόρτιση. Την αποζητώ πολύ συχνά, ειδικότερα στις περιόδους όπου ζορίζομαι αρκετά. Παράλληλα, είναι ενδοσκόπηση και αυτεπίγνωση, προσφέροντάς μου γενναιόδωρα απαντήσεις που με «ξεκλειδώνουν» και με βοηθούν να προχωρήσω. Φυσικά, μου δημιουργεί και αρκετά ερωτήματα και δη αναπάντητα.
Ποιος είναι κατά τη γνώμη σας ο ρόλος που μπορεί να παίξει η ποίηση σήμερα; Χρειαζόμαστε περισσότερη ποίηση σήμερα;
Πιστεύω πως ναι, καθώς η ποίηση είναι παιδεία. Και μέσω της παιδείας θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε όλες εκείνες τις παθογένειες που ταλανίζουν πολυεπίπεδα και διαχρονικά τον τόπο μας. Σε τρικυμιώδεις περιόδους, όπως σήμερα, με τις συνθήκες αβεβαιότητας και ανασφάλειας που βιώνουμε, απόρροια των αλλεπάλληλων κρίσεων, η ποίηση μπορεί να αποτελέσει εντός μας, φωτεινό φάρο. Όπως είπε η πολύ σπουδαία Λίνα Νικολακοπούλου: «[…] το πιο δωρεάν κεφάλαιο που διαθέτουμε είναι οι φωνές όσων μίλησαν με αγάπη για τον άνθρωπο. Γι' αυτό πάντα σε περιόδους που ο κόσμος είχε αγωνία και αμφιβολία κατέφευγε στην ποίηση».
