Top menu

Πέντε ποιήματα από την Αποστολία Γαβρανίδου

©Aleksandar Pasaric

Αναζητώντας την ποίηση

Όπως, ένα “ελεύθερο” πουλί
που πετά χαρωπά στον ουρανό
με την ψευδαίσθηση
ότι προαναγγέλει ελευθερία

Έτσι κι εγώ
κινούμαι διστακτικά
ανάμεσα σε μαραμένες ανεμώνες
ανάμεσα σε σκορπισμένους θησαυρούς

Αναζητώντας τον ήλιο
που έχει, πλέον, χαθεί
αναζητώντας τη θάλασσα
τα λουλούδια, τον αγέρα

Αναζητώντας την χαμένη μου ποίηση

-Φεβρουάριος 2022-

 


 

Το φιλί

Μία μονότονη νύχτα του Νοέμβρη
Ανοίγοντας το αλμπουμ των εραστών
Των παλαιών, των ξεχασμένων
Η καρδιά σου αρχίζει να ξαναχτυπά
Καθώς, θυμάσαι τη μυρουδιά
Κάθε σταγόνας, που ακουμπούσε στο κορμί σου
Το άγγιγμα
Που ηλέκτριζε το σώμα σου
Αλλά, κυρίως, τη γεύση
Τη γεύση κάθε παράνομου φιλιού
Που δώθηκε στα κλεφτά
Πριν ξημερώσει η αυγούλα

Γι' αυτή τη γεύση ζούμε
Γι' αυτό το ξαφνικό φιλί

-Νοέμβριος 2021-

 


 

Ομηρικό Όνειρο

Κάθομια και σκέφτομαι
μόνη μου στο κρεβάτι
πού να 'σαι άραγε εσύ;
ιππότη των ονείρων μου
ήρωα της φαντασίας μου
τρανότερος απο τον Αγαμέμνονα
ομορφότερος απο τον Αχιλλέα
πού να 'σαι άραγε εσυ;
λουλούδι της αυλής μου

Φουρτούνες έχει η θάλασσα
και τρικυμίες
όταν λείπεις
είσαι μακριά

Όταν, όμως, έρχεσαι
ο ήλιος εμφανίζεται ξανά
τα πουλιά κελαηδούν
η θάλασσα ηρεμεί

Σαλπάρεις μες τη θάλασσα
ήρεμος, ελεύθερος
χωρίς προορισμό
χωρίς πορεία

Στο δρόμο σου εμφανίζεται στεργιά
άγνωστη, μυστήρια
σε αποπλανεί ο πειρασμός
και αφήνεις τη θάλασσα
αφήνεις την Πηνελόπη σου
εθίζεσαι με την Κίρκη
τη στεργιά
την Καλυψώ σου

Που να 'ναι ο Μενέλαος να με συμβουλέψει
τον πόνο πως να απαλύνω
της προδοσίας σου
της εγκατάλειψής σου

Διαβάζω ιστορίες και μύθους
συμβουλεύομαι αγνώστους και γνωστούς
τον Όμηρο αναζητώ
μήπως και με βοηθήσει
μήπως και μου δώσει καμιά ιδέα
και μπορέσω να αλλάξω
την τροπή της ιστορίας

Ψάχνω την Πυθία
το μέλλον να μου απαγγείλει
τη μοίρα
μήπως μπορέσω να αλλάξω
τον πόνο
να αγαλιάσω
και σένα πάλι στα χέρια μου
να απολαύσω

Και να εμφανίζεσαι ξανά
έρχεσαι ξανά σε μένα
με το χαμόγελο
και τη γοητεία σου
γέρνεις στο κρεβάτι

και με κοιμίζεις

-Ιούνιος 2019-

 


 

Το ποίημα

Δεν είμαι ποιήτρια
Είμαι ένα ποίημα
Ένα μικρό ποίημα
που βγαίνει σιγά σιγά στην επιφάνεια
σε επώδυνα, μα ελπιδοφόρα κομμάτια
που φωτίζουν την ηθική κατάπτωση
αυτής της δυσμενής κοινωνίας.

-Οκτώβρης 2022-

 


 

Ήσσων αγάπη

Ήσσων αγάπη
των περασμένων
ξεχασμένη
Δέος
των αμαρτωλών
αυτών που ενθυμούνται. 

-Ιούνιος 2020-