Μια άλλη Ιθάκη
Την επόμενη μέρα μετά την άφιξη στην Ιθάκη
Αφού έκανε έρωτα με την Πηνελόπη
Αφού έπλυνε τα σκονισμένα ρούχα και έραψε τα σκισμένα σανδάλια
Αφού μίλησε εκτενώς με τον Τηλέμαχο,
Να βεβαιωθεί ότι δεν ήταν πια παιδί
Μετά την ταφή των πτωμάτων των μνηστήρων
Και έκρυψε τα ύπουλα δάκρυα που τον πρόδωσαν παρά τη θέλησή του,
Αφού χάιδεψε τον πιστό σκύλο που όμως δεν τον αναγνώρισε αμέσως
Αφού τακτοποίησε τα πάντα στο σπίτι σύμφωνα με το δικό του γούστο
Αφού κρέμασε στον τοίχο το τόξο, το σπαθί και το δόρυ
Και η καμινάδα άρχισε να βγάζει τον ίδιο καπνό όπως πριν από 20
χρόνια
Πήρε το τσεκούρι, το πιο αιχμηρό απ’ όλα
Έκοψε το μεγαλύτερο δέντρο και άρχισε να το σκαλίζει με δύναμη
Πιο επίμονα και πιο δυνατά
(Επειδή ξέρει ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο)
Άρχισε να φτιάχνει ένα νέο πλοίο,
Πιο ανίκητο στην οργή του Ποσειδώνα
Πιο ανθεκτικό στη μανία του Πολύφημου
Πιο κουφό στους πειρασμούς των γοργόνων
Ένα άλλο πλοίο όπου μπορούσε να ταξιδέψει περισσότερο
Πολύ περισσότερο από είκοσι χρόνια,
Πολύ, πολύ περισσότερο απ’ όλη του τη ζωή,
Μόνος του, χωρίς κανέναν από τους παλιούς φίλους
Αναζητώντας μια άλλη Ιθάκη.
Οι σταυρωμένοι - Κάθοδος από τον Γολγοθά
Οι σταυρωμένοι κατεβαίνουν από τον Γολγοθά
Στο λυκόφως που σβήνει. Λίγα πράγματα
Στοιβαγμένα σε μια τσάντα. Όταν ανέβηκαν στον Γολγοθά
Τουλάχιστον ήξεραν πού πήγαιναν. Και τώρα
Κανείς δεν τους ξέρει. Νόμιζαν ότι ήταν ο Χριστός.
Λαχταρούν ένα σφύριγμα,
Ένα αγκάθινο στεφάνι. Είναι μοναχικοί
Καθώς κατεβαίνουν από τον Γολγοθά.
Τι να κάνουμε, Τι να κάνουμε
Με τις ζωές μας; Ο Πόντιος Πιλάτος έπλυνε ήδη τα χέρια του,
Ο Χριστός ανασταίνεται εν αιώνια δόξα,
Ο Ματθαίος άρχισε να γράφει τις πρώτες γραμμές,
Η Μαρία σκουπίζει τα τελευταία της δάκρυα,
Και το ταξίδι των Τριών Σοφών δεν επαναλαμβάνεται.
Τι θα κάνουμε, τι θα κάνουμε με τη ζωή μας;
Είναι μόνοι στην κάθοδο από τον Γολγοθά,
Κανένα αεροδρόμιο δεν τους περιμένει, κανένας σιδηροδρομικός
σταθμός,
Καθώς κατεβαίνουν τώρα στο ξεθωριασμένο λυκόφως.
Και ο Ηρώδης που ίσως τους γνώριζε, δεν υπάρχει πια.
Πιο ισχυροί ηγεμόνες έχουν καταλάβει τον θρόνο.
Τουλάχιστον όταν ανέβηκαν στον Γολγοθά
Ήξεραν ότι κάποιος θα τους σφύριζε,
Ήξεραν ότι κάποιος θα τους έβαζε ακάνθινο στεφάνι,
Ήξεραν ότι θα πήγαιναν για σταύρωση.
Ο γερό τσαγκάρης
Τα παλιά παπούτσια δεν τα επισκευάζουν πλέον∙
Αργά το σούρουπο τα πετάμε στη γωνία όπου δεν μας βλέπει κανείς,
Σαν να ντρεπόμαστε γι’ αυτά. Και ποιος δεν ντρέπεται για τα παλιά
πράγματα;
Πού μπορεί να είναι ο παλιός τσαγκάρης; Αυτός που έσκυβε
Για να επιδιορθώσει τη φαγωμένη σόλα, το ραγισμένο δέρμα,
τα καρφιά σαν πεσμένα δόντια;
Μου λένε πως είναι νεκρός,
Και δεν μπορώ ούτε το όνομά του να θυμηθώ.
Δεν διορθώνουμε πια τα παλιά παπούτσια,
Τα παπούτσια που μας πήγαν στο πρώτο ραντεβού και μετά
στο νεκροταφείο των αγαπημένων μας,
Στους μακρινούς δρόμους της αγνής τροχιάς∙
Πάει καιρός που τις ερωτικές επιστολές τις σκίζαμε κρυφά,
Πάει καιρός που και τα ονόματα των αγαπημένων τα κρύβαμε καλά.
Πάει καιρός που και τις παλιές αγάπες δεν τις επισκευάζουμε πια,
Ούτε τα παλιομοδίτικα φιλιά,
Δεν επιδιορθώνουμε ούτε την αϋπνία της αγάπης,
Ούτε τον αγωνιώδη παλμό της καρδιάς που στενάζει.
Ζούμε σε μια εποχή που δεν επισκευάζουμε τα πράγματα που κάποτε
αγαπούσαμε,
Ζούμε σε μια εποχή που τα παλιά πράγματα τα πετάμε στον δρόμο
Για να νιώσουμε καλύτερα και ασφαλέστερα.
Τα ποιήματα περιλαμβάνονται στην επιλογή ποιημάτων Εσωτερικοί κύκλοι/Rrathë të brendashkruar του Αλβανού ποιητή
