Πίνακας Ιλιά Ρέπιν
Γράφει η Ηλιάνα Βολονάκη
Λατρεύω τον Τολστόι! Είναι ένας αναγεννημένος κλασικός και ταυτόχρονα, μοντέρνος συγγραφέας, όχι μόνο της εποχής του, αλλά και της τωρινής!
Η Άννα Καρένινα, ήταν η πρώτη φορά που συναντήθηκα μαζί του, αλλά η πορεία ήταν ανεξέλεγκτη!
Το βιβλίο: Οικογενειακή ευτυχία, ήταν η τροφή που αναζητούσα, η ψυχική ηρεμία μου.
Ένα αριστουργηµατικό πορτρέτο της συναισθηµατικής εξέλιξης µιας γυναίκας, η ανατοµία ενός γάµου, ένα κλασικό έργο!
Το βιβλίο επικεντρώνεται, στη δεκαεπτάχρονη Μάσα, µετά τον θάνατο των γονιών της, παντρεύεται τον Σεργκέι Μιχάηλιτς, τον φίλο του πατέρα της. Μεταξύ τους αναπτύσσεται µια τρυφερή σχέση που χαρίζει και στους δύο την ευτυχία, η ζωή τους όµως θ’ αλλάξει όταν αποφασίζουν να εγκατασταθούν για λίγο στην Πετρούπολη. Η Μάσα ξελογιάζεται από τη γοητεία των κοσµικών σαλονιών και ο γάµος της αρχίζει να ξεθωριάζει.
Μια φράση - κλειδί, του Τολστόι, στις σελίδες του βιβλίου, μας δείχνει πως ο συζυγικός βίος, ακόµα και αν θεµελιώνεται στον έρωτα, είναι µια εύθραυστη ισορροπία από επιθυµίες που καταπιέζονται, από συµπλέγµατα που χτυπούν τα καμώματα των συνθηκών και συναισθημάτων όταν βρεθεί χώρος! Η ζυγαριά της συµβίωσης εύκολα διαταράσσεται και τότε όλα µπορούν να συµβούν. Η πραγµατική αγάπη ωστόσο, όσο κι αν δοκιµάζεται, έχει τον τρόπο της να διασώζεται µέσα από διαδοχικές µεταλλάξεις. Δεν ξέρω, αν η άποψή μου, είναι κατανοητή και αν, όντως ο Τολστόι, σκέφτηκε το ίδιο με εμένα!
Ένα εκπληκτικό βιβλίο που αφορά την Οικογενειακή Ευτυχία ενός ζευγαριού, η οποία σιγά-σιγά αποκτά ρωγμές. Η δεκαεφτάχρονη Μάσα αφότου χάσει και τους δυο της γονείς, μένει μόνη με την αδερφή της και την καλή της παραμάνα μέσα στη θλίψη και την απελπισία, μη μπορώντας να βρει πια κανένα νόημα στη ζωή. Αυτό συμβαίνει έως ότου αρχίζει να τις επισκέπτεται και να τις βοηθά ο Σεργκέι Μιχάηλιτς. Οι αμέτρητες ώρες συζητήσεων, η στοργή που της δείχνει, οι νουθεσίες και η εξυπνάδα του συντελούν στο να δημιουργηθεί ένα συναίσθημα μεγαλύτερο από εκείνο της φιλίας, που υπήρχε μεταξύ τους.
Ο Τολστόι έχει έναν δικό του, πολύ ιδιαίτερο τρόπο στο να περιγράφει τους οι ήρωές του. Μου αρέσει που είναι ανθρώπινοι και πολύ ρεαλιστικοί, νιώθουν τα πάντα και όσο πιο πολύ γίνεται, με την περιγραφή των συναισθημάτων τους.
Το ζευγάρι έχει μια διαφορά ηλικίας, και ενώ στην αρχή η διαφορά αυτή δεν φαινόταν να επηρεάζει τη σχέση τους σιγά-σιγά, και ύστερα από την εγκατάστασή τους στην πόλη της Πετρούπολης, δημιουργεί προβλήματα και γίνεται ενοχλητική. Η Μάσα, μικρή όπως είναι και άμαθη, γεύεται αμέσως στις απολαύσεις που της προσφέρει η κοσμική ζωή της πόλης, εντυπωσιασμένη από τους χορούς, τα λαμπερά φορέματα και τις νέες γνωριμίες, ενώ ο άντρας της την βλέπει να απομακρύνεται μέρα με τη μέρα τυφλωμένη από τη μεγάλη ζωή και τότε, βλέπει τη γυναίκα του να γίνεται κάτι που δεν είναι και δεν ήθελε ποτέ να γίνει. Η Μάσα από την πλευρά της, ψάχνει να βρει στην κοσμική ζωή την ένταση και την μαγεία που αποζητούσε και δεν έβρισκε στον γάμο της. Παρ’ όλο που ήταν μόλις λίγους μήνες παντρεμένοι, η Μάσα ένιωθε αφόρητη πλήξη καθώς η φλόγα που έκαιγε ανάμεσά τους έσβησε και η εγκράτεια που έδειχνε ο άντρας της στα συναισθήματα του, την οδήγησαν μακριά του.
Τα μέσα μου, πιστεύω πως η κάθε γυναικεία ψυχολογία, θα επηρεαζόταν από τα συγκεκριμένα λόγια της Μάσα: Ο έρωτάς μου παρέμενε στάσιμος και αναπτυσσόταν πια και, εκτός από τον έρωτα, κάποιο νέο ανησυχητικό συναίσθημα άρχιζε να τρυπώνει στην ψυχή μου. Λαχταρούσα την κίνηση, κι όχι μια ζωή που να κυλάει ήρεμα. Ήθελα τις συγκινήσεις, τους κινδύνους και την αυτοθυσία για το αίσθημά μου. Μέσα μου ένιωθα μια πληθώρα δυνάμεων που δεν είχε καμία θέση στην ήρεμη ζωή μας.
Αναρωτιέμαι σαν γυναίκα, πόσο ευτυχισμένες ημέρες υπάρχουν στην καθημερινή ζωή μας με το σύντροφό μας; Η ευτυχία κοστίζει; Υπάρχει θυσία; Όντως υπάρχει έρωτας στη διαφορά ηλικίας, ή απλά επιβίωση για συγκεκριμένο λόγο; Τι γίνεται όταν ανατρέπονται οι καταστάσεις και στη ζωή εμφανίζεται ένα νέο πρόσωπο;
Ένα έργο άλλης εποχής, που όμως πραγματεύεται ένα διαχρονικό πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζουν πολλά ζευγάρια στον γάμο τους: «Πού πήγε εκείνο το συναίσθημα της τρέλας, της ζωντάνιας, του ανυπέρβλητου και χωρίς όρια έρωτα;»
Ο Τολστόι, αν και άνδρας, ψυχογραφεί με έναν εντυπωσιακό τρόπο ένα ερωτευμένο κορίτσι, μια μετέπειτα παντρεμένη κοπέλα και εν τέλει μια απογοητευμένη γυναίκα.
Πραγματικά το βιβλίο αυτό το λάτρεψα και προστέθηκε στα αγαπημένα μου. Τόσο βαθύ το νόημά του, τόσο οικουμενικό το ζήτημα που χειρίζεται ο συγγραφέας, τόσο έντονα συναισθήματα, τόσο υπέροχη γραφή. Σχεδόν κάθε πρόταση ήταν ένα απόφθεγμα για την ζωή, τον αγνό εφηβικό έρωτα, τις δυσκολίες του γάμου αλλά και την μετάλλαξη ενός ανθρώπου.
Ένα πραγματικό διαμάντι αυτό το βιβλίο και δεν το λέω από συγγραφικής μου ιδιότητας, αλλά από αναγνωστικής πλευράς! Ο Τολστόι, είναι άλλωστε, ειδικός στα ανθρώπινα συναισθήματα και μια από τις καλύτερες αποδείξεις είναι το συγκεκριμένο βιβλίο. Στο βιβλίο που η χαρά, η ευτυχία και ο έρωτας φεύγουν πολύ γρήγορα και ο άνθρωπος αποζητά κάτι παραπάνω χωρίς να ξέρει τι είναι αυτό!
