Ποίημα από την ποιητική συλλογή του Aλέξανδρου Τιχομίρ «Νάθαν», που θα κυκλοφορήσει τον Φλεβάρη του 2019 από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Το όνειρό μου να χορεύουμε πάνω στον λόφο
μια νύφη κι εγώ ένας τυχαίος
που έπιασε το χέρι σου και σου είπε «πάμε να παντρευτούμε!»
Ως αλήτης κέρδισα μερικά άστρα χωμένα στην τσέπη μου
και η ερωτική μουσική που θάμπωνε τα τζάμια των καπηλειών
καθώς περνούσα
ήταν η χορδή του απείρου που ένα υδάτινο χέρι άγγιξε απρόσεχτα
και ξύπνησα από την μελωδία των σειρήνων που άνοιγε σαν νούφαρο
και χοροπηδούσε πάνω στην αστρική σκάλα προς τον λευκό θυρωρό
με ένα ρολόι στην τσέπη του σακακιού του για να μετράει τον χρόνο
σταματημένων τρένων στα τελωνεία του μυαλού
σταματημένων ανεμόμυλων, αδραγμένων από τα αγκίστρια
του κόκκινου μοχθηρού πατέρα με το χαμόγελο –
η δεσποινίς σελήνη, η κόρη του, πάνω στα σύννεφα
αδιάφορη για το ταμείο των εργατών, υπέγραφε συμβόλαια θανάτου
για τους κύκνους αλλά και για τα παιδιά που λιμοκτονούσαν
- έτσι κι αλλιώς θα πέθαιναν, θα τους χτενίσω τα μαλλιά όταν πεθάνουν
και θα τα νανουρίσω στο μαρμάρινο λίκνο, σαν πιόνια σκακιού
λευκά πιόνια γιατί μου αρέσει να ξεκινάω πρώτη
την βασίλισσά μου την κινώ στο επόμενο τετράγωνο
για να είναι χωρισμένη από την τρέλα και την σφαγή του βασιλέα
τα διαζύγια στους ουρανούς απαιτούν αρκετή γραφειοκρατία
με συμφέρει μια βούλα του βασιλιά για απαγχονισμό
ο αυτόχειρ βασιλιάς θυσιάζεται για τον λαό του.
