Tα σκυλιά μου μ’ έβγαλαν περίπατο
στους έρημους, βρόμικους δρόμους της πόλης.
Κουβαλούσα έναν σάκο με μαύρα κόκκαλα
και ήμασταν ευτυχισμένοι.
Tην ώρα του γεύματος φάνηκαν λίγα,
ήταν σκυλιά βάναυσα, πεινασμένα:
κατέφαγαν και τα δικά μου.
Ήταν ευτυχισμένα και παχύσαρκα.
Από την ποιητική ενότητα Αγωνίες Προσιτές
Γενικώς, εσύ δεν ξέρεις
τι θα πει να παγώνεις,
να ποθείς,
να φοβάσαι.
Κατέχεις μόνο το μισό του εαυτού σου
κι αυτό δεν είναι αρκετό.
Από την ποιητική ενότητα Μεγάλες Αγωνίες
Τρία πουλιά γαλαζωπά έπεσαν στη γη νεκρά.
Αντηχεί βουβό σκυρόδεμα και πάγος.
Δάκρυα εκεί στον τοίχο,
μοναχά δροσοσταλίδες είναι.
Όλος ο κόσμος παγερός, κλαίει,
οι μηχανές λιώνουν.
Είμαι ψυχρή, αδειανή.
Από την ποιητική ενότητα Μεγάλες Αγωνίες Προσιτές
Τα ποιήματα συμπεριλαμβάνονται στην ποιητική συλλογή της Κροάτισσας δραματουργού και συγγραφέως Μίλα Παβίσεβιτς Μεγάλες Αγωνίες Προσιτές. Σε μετάφραση των Θανάση Βαβλίδα και Γιώργο Γκούμα | Εκδόσεις Βακχικόν - Vakxikon Publications.
