Το 24/7 της Ευφροσύνης Γαλάτη, εκδόσεις Το Μέλλον είναι ένα βιβλίο γραμμένο στο σήμερα, γεμάτο με απλές αλήθειες και σκέψεις για όσα μας κρατούν έξω από την ίδια μας τη ζωή. Χωρίς οδηγίες, κανόνες ή συνταγές. Με γνώμονα τη μοναδικότητα και την προσωπική αλήθεια για όλα όσα επιλέγουμε ως δρόμο προς την ευτυχία.
Με αφορμή την κυκλοφορία του, η Ευφροσύνη Γαλάτη μιλά στο περιοδικό Vakxikon.gr για το πρώτο της βιβλίο που είναι εμπνευσμένο από την φιλοσοφία της αυτοβελτίωσης αλλά και για την ανάγκη που το "γέννησε".
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
Το «24/7» κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν. Ποια ανάγκη γέννησε αυτό το βιβλίο;
Η ανάγκη του να δώσουμε συνειδητά στην ψυχή μας τον χώρο που της στερούμε καθημερινά. Να πάψουμε να μένουμε παθητικοί θεατές μιας ζωής που δεν μας γεμίζει και να δημιουργήσουμε τις προδιαγραφές για να φτάσουμε στην καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού μας μέσα απο τη θέαση της προσωπική μας αλήθειας.
Μιλήστε μας λίγο για την επιλογή του τίτλου…
Το 24/7 είναι η συντομογραφία της ορολογίας που αφορά τη διαθεσιμότητα 24 ώρες την ημέρα 7 ημέρες την εβδομάδα. Ο τίτλος επιλέχθηκε ως αλληγορικός συμβολισμός για να δείξει τη διαρκή διαθεσιμότητά μας σε όλα τα ερεθίσματα, τις απαιτήσεις και τις πληροφορίες που δεχόμαστε από το περιβάλλον μας. Μέσα στη μανιώδη ταχύτητα της σύγχρονης καθημερινότητας κατα πόσο τελικά ζούμε πραγματικά ή διεκπεραιώνουμε κυνηγώντας προθεσμίες και στόχους αφήνοντας πίσω εμάς και τις πραγματικές ανάγκες μας.
Τι ακριβώς να περιμένει ο αναγνώστης από το «24/7»; Και ποια ήταν η δική σας επιδίωξη;
Το βιβλίο είναι εμπνευσμένο από την ευρύτερη φιλοσοφία της αυτοβελτίωσης χωρίς να αποτελεί βιβλίο αυτοβοήθειας υπό τη στενη εννοια του όρου. Οπότε αυτό που μπορεί να περιμένει ο αναγνώστης από το 24/7 είναι πως θα συναντήσει τον εαυτό του μέσα απο αλήθειες και σκέψεις για τη ζωή, χωρίς συνταγές ή οδηγίες ευτυχίας. Το μέχρι που θα φτάσει, πόσο βαθιά θα βουτήξει, με τι θα ταυτιστεί ή τι θα απορρίψει, είναι ζήτημα προσωπικής διαδρομής. Μια διαδρομής που θα επιλέξει ο ίδιος ανάλογα με την πρόθεση την οπτική και την αποκωδικοποιηση των νοημάτων του βιβλίου. Δική μου επιδίωξη ήταν το βιβλίο αυτό να αποτελέσει ένα κάλεσμα για προσωπική αναμέτρηση με αλήθειες που όλοι γνωρίζουμε μα αμελούμε να αναγνωρίσουμε και να αποδεχτούμε. Κάλεσμα για να πάρουμε τη ζωή πίσω στα δικά μας χέρια χωρίς να περιμένουμε να αλλάξουν οι συνθήκες που ζούμε αλλά αλλάζοντας εμείς μέσα σε αυτές. Κάλεσμα για ενεργοποίηση και δράση. Κάλεσμα για να φέρουμε την ψυχή μας πίσω στις στιγμές μας.
Τι είναι αυτό που μπορεί να μας κρατήσει έξω από την ίδια μας την ζωή; Και πώς θα το αντιπαλέψουμε;
Μόνο ο εαυτός μας μπορεί να μας κρατήσει έξω απο την ίδια μας τη ζωή και μόνο εκείνος μπορεί να μας επαναφέρει. Κανένας εξωτερικός παράγοντας απο μόνος του δεν έχει τη δυναμική να το κάνει. Εμείς επιτρέπουμε να φύγει ο έλεγχος απο τα χέρια μας δίνοντας τον ανάλογο χώρο, χρόνο και σημασία στα ερεθίσματα που δεχόμαστε. Εμείς χρωματίζουμε τα γεγονότα της ζωής μας. Το να συμπεριφερόμαστε σα να είμαστε άμοιροι ευθυνών μας καθιστά έρμαια των συνθηκών. Μπορούμε να το αντιπαλέψουμε αποφασίζοντας συνειδητά να επιστρέψουμε σε καθε εδώ και καθε μας τώρα όντας ειλικρινείς αρχικά με τον εαυτό μας, αφουκραζόμενοι τις ανάγκες του και αναλαμβάνοντας την ευθύνη που έχουμε απέναντι στη ζωή μας.
Είναι ένα βιβλίο που έρχεται μετά από συνεχόμενες κρίσεις -μικρότερες και μεγαλύτερες- σε κοινωνικό επίπεδο. Που νιώθετε ότι μας έχουν αφήσει σαν κοινωνία, αναφορικά με τον συλλογικό και ατομικό ψυχισμό;
Οι κρίσεις μεγαλύτερες ή μικρότερες είναι προάγγελοι αλλαγών. Οι σταθερές και τα δεδομένα μας αλλάζουν, η πρότερη κοσμοθεωρία μας αμφισβητείται και καλούμαστε να αναπροσαρμόσουμε τον κόσμο μας μέσα στις μεταβαλλόμενες συνθήκες. Πρώτα βιώνουμε τις ενδοψυχογενείς διεργασίες στα νέα δεδομένα σε ατομικό επίπεδο κι έπειτα αλληλοσυνδεόμαστε κοινωνικά «επιστρέφοντας» τις προσωπικές αυτές ζυμώσεις στο εξωγενές περιβάλλον. Ο ατομικός και ο συλλογικός ψυχισμός είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένοι οπότε το να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο δεν είναι μια αόριστη ευχή αλλά κάτι που μπορεί όντως να συμβεί ξεκινώντας από εμάς τους ίδιους. Η παγίδα κρύβεται όταν κατά τη βίωση μιας κρίσης ο φόβος και η ταραχή μας στερήσουν το νόημα και την ελπίδα. Για αυτό στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα κοινωνικά συναντούμε τόσο συχνά φαινόμενα απομόνωσης, θλίψης, αίσθησης κενού, συναισθηματικής απόστασης, παθητικότητας όπως και μια ευρύτερη ανέλπιδη θεώρηση της ζωής. Κατα πόσο θέλουμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε την οποιαδήποτε κρίση, μικρή ή μεγάλη, ως κομβικό σημείο αλλαγής προς το καλύτερο και το πιο λειτουργικό για εμάς αλλά και τους γύρω μας;
Σπουδάσατε Ιστορία και Αρχαιολογία, ασχοληθήκατε με τη διδασκαλία σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, καθώς και με το θέατρο. Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με το Life Coaching; Ήταν μια στροφή ή μια συνέχεια;
Διδάσκοντας σε παιδιά διδάχθηκα πρώτη εγώ από εκείνα μέσα από την αυθεντικότητα τους, τον αυθορμητισμό και την πίστη τους οτι όλα είναι δυνατόν να συμβούν. Τα παιδιά δε φοβούνται την αλλαγή και είναι ικανά να κάνουν άλματα με ελάχιστη κινητοποίηση. Αρκεί αυτη η κινητοποίηση να μιλά στην ψυχή τους. Έχω δει να συμβαίνουν θαύματα ακόμα και στα παιδιά που πρέπει να διανύσουν τη διπλάσια απόσταση για όσα θεωρούνται αυτονόητα στους υπόλοιπους από εμάς. Μέσα απο το θέατρο και τα μέσα του επίσης, μπορεί να απελευθερωθεί η εγκλωβισμένη εκφραστικότητα, να ενισχυθεί η αυτοεκτίμηση και να απενοχοποιηθεί η διαφορετικότητα. Κανένα ψέμμα δεν μπορεί να χωρέσει στο θέατρο για αυτό η ψυχή βγαίνει πάντα ανόθευτη προς τα έξω. Πάντα πίστευα στην δυναμική της αλήθειας και της ψυχής ως εφαλτήριο θετικών αλλαγών και για αυτό όποιο μέσο χρησιμοποιώ για βοήθεια βρίσκεται μέσα αυτό τον άξονα. Ως συνέχεια αυτού λοιπόν ήταν και η εκμάθηση της Life Coaching προσέγγισης. Μια μεθολολογία που μπορεί να βοηθήσει έναν άνθρωπο να χρησιμοποιήσει τα δικά του δυνατά στοιχεία και εργαλοποιώντας τα προς όφελος της καθημερινότητάς του, να συνδημιουργήσει τις προδιαγραφές ενός πλάνου δράσης με τον coach του. Οι αποφάσεις είναι και η δέσμευση είναι απο την αρχή μέχρι το τέλος δικές του. Το Life Coaching δεν καταπιάνεται με ζητήματα ψυχοπαθολογίας αλλά αυτεπίγνωσης. Οι ενέργειες προς τη βελτίωση μπορούν να φέρουν ουσιαστικά και δραστικά αποτελέσματα όταν έχουν διέλθει μέσα από εμάς τους ίδιους ακολουθώνταςτις προσωπικές μας αλήθειες και τις πραγματικές μας ανάγκες. Με αναγνώριση, αποδοχή και δράση. Το κλειδί άλλωστε αυτής της φιλοσοφίας -που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη- είναι πως το τιμόνι της ζωής μας το κρατάμε πάντα εμείς!
