photo © Polina Tankilevitch
Δεκαπέντε πουλιά σε χρώμα χακί
τα φτερά μας ξύρισαν σήμερα.
Αναπνεύσαμε κάπως βαριά
Αργά το απόγευμα Ιούνη του ‘20
σαν πέρασαν τα θεριά στον αέρα
τρώγοντας τις σκεπές
απ' τις παλιές οικοδομές.
Τις σκέψεις κάρφωσαν
σαν πόνο στο στομάχι
κι ας είπαν άσκηση πως ήταν.
Σιγοβράζει πόλεμος
κάτω από τις βάτες των στολών τους
που σκονίστηκαν
από την προσμονή των σχεδίων τους,
να πράξουν.
Αρρώστιες, απαγορεύσεις
φασισμού ενέσεις
σε κόσμο κουρασμένο
για ελευθερία διψασμένο!
Με επίσημο εγκλωβισμό
της Ελευθερίας, της Ψυχής και του Σώματος.
Τεχνητές αλλοιώσεις
Της Ενότητας.
Της Ισότητας.
Ώσπου να φτάσει η σάρκα
στης εξαθλίωσης σημείο.
Ώσπου να πάρει ο πόλεμος
το βάφτισμα του πυρός.
Πηγή του κακού, ο ανίκητος ο εχθρός!
Μονάχα του πλούτου η ανακατανομή
Των δίποδων τεράτων, η μόνη αποστολή.
Και στα παιχνίδια τους πάντα εμείς χαμένοι…..
Μα, Δύναμη ύψιστη οι άνθρωποι!
Κι αν τύχαινε να ήτανε δεμένοι
με έναν κόμπο ενότητας
σα Γόρδιο Δεσμό άλυτο
στα σχέδια των αφεντικών ανίκητος
σκοινί σαν όπλο θα ήταν δυνατό!
Κι αν νομίζουν πώς η ψυχή μας τους ανήκει
δε θα την πάρουνε ποτέ!
Η τιμωρία τους θα έρθει
σα χάρτινα βρωμόχαρτα
κάποιος στο στόμα θα τους χώσει
μέχρι τα μάτια
γουρλωμένα χωρίς ανάσα,
κέρματα να στάξουν.
Σα κουμπαράς γυάλινος
ο κόσμος τους να σπάσει!
Κομμάτια γυαλιά
στο δέρμα το επιχρυσωμένο
να καρφωθούν.
Και το άδικο που γέννησαν
τα χέρια και τα λόγια τους
Κισσός καταπράσινος, πυκνός
να γίνει
στο λαιμό ας τυλιχτεί
να τους κόψει
την κάθε τους μιλιά
και κάθε εντολή!
